Zuid-Noorwegen 2014
Wij hebben de laatste jaren zoveel foto's gezien van de Kjeragbolten, dat we die hoek van Noorwegen nog eens willen bezoeken.
In 1995 reden we samen met Paul en Ellen door Zuid-Noorwegen.
Maar we hadden in het pre-internet-tijdperk totaal geen weet van de Kjerag en hoe dichtbij we waren. Het lijkt ons leuk de mooie wegen van toen nog eens over te doen,
gekombineerd met voor ons nieuwe wegen en bezienswaardigheden, zoals bijvoorbeeld de Kjerag, de kustweg en de stad Bergen.
Op het GS-forum lees ik dat het in juni gemiddeld iets kouder is, maar minder regent en er minder muggen zijn. Daar gaan we voor.
Wij hebben een globaal plan met motorroutes, wandelingen en bezienswaardigheden. Het weer zal bepalend zijn voor wat we wel of niet doen.
Overnachten willen we in hutten. De kleine koepeltent gaat voor de zekerheid mee.
En na veel gedub ook de "oh zo fijne, maar eigenlijk veel te zware" kampeerstoelen.
Klik HIER voor de GPX-file met de gereden routes.
Klik HIER voor de GPX-file met scenic roads.
Dit is een overzicht van scenic roads volgens https://www.nasjonaleturistveger.no/en/routes/ . Aangevuld met routes van onszelf en enkele van Promotor, waaronder
enkele gravel-wegen.
Die van nasjonaleturistveger zijn rood gemarkeerd, de anderen blauw. Verder een boel waypoints van bezienswaardigheden, maar niet uitputtend.
Zondag 15 juni (Kiel-Oslo)
We kiezen wederom voor de boot Kiel-Oslo. Alleen de heenweg hebben we geboekt, terug zien we nog wel, afhankelijk van het weer en onze zin.
In Kiel verloopt alles zeer vlot. Voor we er erg in hebben zitten we al op de boot. We krijgen spanbanden waarmee we zelf (ivm verzekering) de motoren moeten
vastzetten. Opfrissen, omkleden, koffie drinken, geld pinnen, beetje winkelen etc. Het is prachtig weer,
dus gaan we de hele middag op het zonnedek liggen lezen.
Patatje erbij, lekker zo. Wij zijn al helemaal in vakantiestemming.
Maandag 16 juni (Oslo-Dalen)
We zijn als een van de eersten van de boot af. We hoeven niet door de controle en rijden de rotonde op. Deze leidt ons gelijk naar de toegangsweg naar de E18.
Oeps, dat gaat ons te snel, we
willen nog een speciale geo-cache loggen in de haven. Even doorrijden, draaien en alsnog loggen. Dan kunnen we echt op pad. We gaan gelijk de stad uit richting
Drammen Het eerste deel tot Heddal is nog niet bijzonder interessant. In Heddal stoppen we bij de stavkirke. Was het hier in 1995 ook zo druk? Was er toen ook al
een restaurant bij? Wij weten het niet meer. De kerk is gebouwd in de 13-de eeuw, gerestaureerd in de jaren vijftig.
Het is de grootste van de 28 bewaard gebleven stavkirken.
Achter Heddal gaan we rechtsaf. We nemen de smalle weg onderlangs de Gausta. Beetje uit nostalgie, want deze berg hebben we in 1995 beklommen,
in motorkleding wel te verstaan!
We hadden toen geen idee waar we aan begonnen. De toren leek zo dichtbij. Nu weten we dat de wandeling 5,5 km lang is en 700 meter stijgt.
Tegenwoordig is het ook mogelijk met een kabelbaan naar boven te gaan, in 1995 was die uitsluitend voor militair gebruik.
Hoe dan ook, we hebben in 1995 genoten van prachtige uitzichten.
Via de 28 gaan we naar de camping in Dalen.
Het weer is super, dus besluiten we de tent op te zetten, dan hebben we die in elk geval
niet voor niks meegenomen. Vanavond zelf koken, na het eten gaan we een rondje wandelen/cachen op het schiereiland. Helaas spotten we geen bevers,
maar daarvoor zijn we eigenlijk ook nog te vroeg, ze laten zich pas zien bij schemer.
Het blijft vanavond lang warm en we besluiten nog even lekker bij de tent te gaan zitten. Het duurt niet lang of de muggen hebben ons gespot.
We worden er gek van en vluchten naar het keukentje om daar te gaan zitten. Een Duitse fietser heeft hetzelfde probleem en
vraagt of hij bij ons mag komen zitten.
De man heeft een sabbatical. Hij is gestart in Beieren, als het weer meewerkt gaat hij door naar de Noordkaap. We vertellen hem over ons
eerstvolgende doel, een wandeling naar de Kjerag-bolten. Het spreekt hem ook wel aan. Als ik het wandelgidjse ophaal uit de tent,
raak ik aan de praat met een paar Nederlandse motorrijders. Ze zijn op de terugweg en hebben al 2 weken mooi weer gehad... hmmm...
dat kan nooit zo blijven, denk ik.
Dinsdag 17 juni (Dalen-Lysebotn)
Eigenlijk zouden we hier best langer willen blijven, maar de Kjerag lonkt. Morgen is het weer er goed voor, donderdag niet en daarna is het vaag.
Omdat we vandaag tijd zat hebben, het weer goed is en de wegen mooi zijn, doen we vanaf Dalen eerst een extra ommetje. Allereerst een korte stop bij het kerkje in
Eiddal. Een stukje E134 en dan rechtsaf de 41 en de 38. Prachtige rij-wegen. Na het "utsikt op Dalen" gaan we de 45 op. We rijden door een soort van
wintersportgebied. De fjellstue ziet er zeer uitnodigend uit. Op het terras zit een Duits stel motorrijders, die we de komende dagen nog vaker zullen zien.
Amper weer op pad, komen we op de 9 langs een schitterende picknick-plaats. Hier moeten we gewoon even stoppen. Daarna rechtsaf, verder over de 45.
Dit is de weg die ik in 1995 zo mooi vond en graag nog een keer wou doen. We rijden over een hoogvlakte met veel water en ijsschotsen.
Ondanks de matige recensies op het internet zetten we koers richting de camping in Lysebotn (op de andere campings is geen moer te doen).
Het is 40 km rijden vanaf de hoofdweg
door een zeer indrukwekkend landschap.
Aan het eind van de weg, aan het fjord, ligt het dorpje Lysebotn.
Oeps, even vergeten dat hier helemaal niks is: geen tankstation, geen
winkel, geen pinautomaat....De motor is net overgegaan op reserve. En voor onszelf hebben we ook niet veel proviand.
Eerst maar eens op zoek naar een kamer of hut. Werkelijk alles in het dorp is vol, omdat er een festival aanstaande is. Het Duitse stel heeft de
laatste kamer. Op de camping is nog 1 trekkershut vrij voor 175 euro per nacht, een belachelijke prijs. De eigenaar vraagt of we geen tent bij ons hebben,
dan kunnen we mooi het festival meemaken.
We kijken wat rond en hebben onze twijfels. De voorzieningen op de camping zijn
minimaal, zeker als er nog meer festivalgangers komen. Uiteindelijk besluiten we het toch te doen. Gerard gaat inschrijven en informeert
nog even om wat voor muziek het gaat. Muziek? "Oh no, it's a basejump-festival".
We boeken voor 2 nachten. Bij de camping zit een pub waar ontbijt- en avondeten wordt geserveerd.
Er kan betaald worden met creditcard en zo komt toch alles goed. 's Avonds zien we de jumpers al in actie.
Met een busje gaan ze omhoog, daarna moeten ze nog 1,5 uur lopen om bij de juiste "exit" te komen. Met de verrekijker zien we ze staan op de richel.
Ze landen op de camping. De ultieme uitdaging is landen op de trampoline. Leuk om dit mee te maken.
Woensdag 18 juni (Kjerag bolten)
We worden om 06.30 uur al gewekt door een helicopter. Voor vandaag zijn twee helicopters ingehuurd om de hele dag jumpers naar boven te brengen.
Ondanks het vroege tijdstip voel ik me al best wakker en besluit eruit te gaan. Lekker de douches voor mezelf. Het waait hard en het is frisjes.
Tijd voor een winddichte laag en muts. Om 8.00 uur wordt Gerard wakker van
mijn gerommel in de voortent. Het was toch te koud om buiten op het bankje te zitten, maar als de zon er eenmaal door komt is het snel beter.
Om 10.00 uur rijden we naar boven naar de parkeerplaats (40NOK per motor). Daar begint de wandeling. Het gaat gelijk steil omhoog over graniet. Zware stukken zijn van
kettingen voorzien. Met regen lijkt ons dit maar niks. Na deze bult een dal, weer een bult, dalletje etc. We komen bij een richel met mooi uitzicht
op Lysebotn. Zouden dit een van de jump-exits zijn? Vandaag gebruiken ze een andere exit.
We lopen over sneeuwvelden en doen onderweg een paar caches. Een mooie wandeling. Het laatste deel naar de Kjerag is relatief vlak. Voor ik er erg in heb, staat Gerard
al op de steen. Ik sta even later in de rij.... did it!!! Tijd voor onze lekkere (lang houdbare) zwitserse notentaart. Die hebben we verdiend.
We kijken naar de anderen die op de steen staan.
De een springt er vrolijk op en maakt nog even een selfie, anderen doen tig pogingen. Ook het maken van de foto's is heikel.
Op de betreffende helling ligt nog sneeuw, als je hier uitglijdt ga je zo onder de steen door 900 meter de diepte in.
Volgende doel is het dichtbij gelegen Nesatinden voor fraaie uitzichten op het fjord. Daarna nemen we dezelfde route terug. Er moet een alternatieve
route zijn, maar die laat zich lastig vinden, bovendien laat de zool van mijn linkerschoen los. Het wordt steeds erger. Rustig en met enig beleid ga ik naar beneden.
Al te steile stukken doe ik achterwaarts, om mijn
knieën en mijn schoenen te sparen. Het gaat goed, ook al ligt de halve zool eraf. Terug op de camping besluit ik de schoenen weg te doen,
ze zijn oud, maar jammer is het wel, ik heb er diverse bijzondere wandelingen mee gedaan.
's Avonds eten we in de pub. We kletsen bij met het Duitse stel dat vandaag de wandeling ook heeft gedaan en een Nederlands stel dat de wandeling
morgen wil doen. Ondertussen komt ook de Duitse fietser binnen. Hij heeft twee dagen gedaan over de route Dalen-Lysebotn en is nu kapot. Het laatste
stuk was zwaar. 
Het waait inmiddels hard, desalniettemin wordt er gejumpt. Bij eentje gaat het mis. Hij daalt te snel en knalt tegen een geparkeerde auto.
Zijn been is gebroken. De reddingshelicopter uit Stavanger is er snel en landt midden op de camping.
Donderdag 19 juni (Lysebotn-Noordzee/Brusand)
Regen-regen-regen. Mooi mazzel gehad gisteren. Gerard heeft zware migraine en neemt een pilletje. De tent houdt het redelijk
droog. Alleen voor lekken de twee touwtjes van de zij-ingang. Ik ga naar de wc, geen mens te bekennen en duik er ook maar weer in.
Rond tien uur gaan we eruit. Het pilletje heeft gewerkt. We hebben nog geen idee wat we gaan doen vandaag. Eerst maar eens ontbijten in de pub.
Prima ontbijtje. Rond 11.00 uur wordt het zowaar droog. We besluiten de boel op te pakken.
Om 12.30 zijn we op pad. En wederom verbazen we ons over het bijzondere landschap.
Aan het eind van de weg rechtsaf naar Sirdal om te tanken, pfff dat hebben we gehaald. Dan verder over de 45, die nu een
totaal ander landschap biedt dan 2 dagen geleden. Linksaf naar de 503, bekend van de grote stenen. Aan het eind linksaf de E39. Omdat we vandaag
laat op pad waren, besluiten we onze route in te korten via de 501. Mooie smalle weg. Veel meren, beetje landbouw.
We komen uit op de 44, de bekende
weg langs de Noordzee. Minder speciaal dan ik gedacht had. Of zijn we verwend? In Egersund zien we een grote sportzaak. Gelijk maar nieuwe
schoenen halen, want we willen deze vakantie nog meer wandelen. De jonge verkoper wil perse duits met ons praten, omdat hij komend jaar met een studie gaat
beginnen voor leraar Duits. Het wordt een paar lage Salomons.
Omdat het zo hard waait nemen we een hut op camping Brusand.
We doen boodschappen. Er is ruim keuze aan kant-klaar maaltijden en verse salades.
Na het eten wandelen we langs het strand en doen wat caches. De nieuwe wandelschoenen hebben hun eerste test doorstaan. Als we 's avonds in ons hutje zitten
vinden we het stil : de pub in Lysebotn was best wel gezellig.
Vrijdag 20 juni (Noordzee/Brusand - Preikestolen)
Verder over de 44. We doen nog een paar caches. Net op het moment dat Gerard aangeeft dat hij de kustweg wel gezien heeft, stuurt de gps ons richting
de bergen. Een mooie weg (505). Het waait nog steeds hard en het is 14 graden. Ik heb het niet echt warm. Tijd voor een koffiestop en daarna
verder naar de Preikestolen.
We rijden naar de fjellstue bij de Preikestolen. Het is half drie, een beetje laat om nog op pad te gaan voor de wandeling, bovendien heb ik nog
steeds spierpijn in de bovenbenen. We rijden een paar kilometer terug, naar de camping. De camping wordt hoofdzakelijk gerund
door Nederlandse stagiares. Hutten zijn er niet. Tot onze stomme
verbazing zien we bij de receptie de Duitse fietser weer. De Kjerag heeft hij niet gedaan (regen, verkeerde schoenen), hij heeft
vanochtend de Preikestolen gedaan en gaat nu door naar Bergen.
Wij zetten ons tentje op. Het zonnetje komt er intussen weer lekker door. Iets verderop staan de Duitse scooter-rijders die we in Brusand ook zagen.
De camping heeft prima voorzieningen, maar geen kookplaat in de keuken, zeer vreemd voor een Noorse camping. Het kan wel geleend worden bij de receptie,
tegen borg. Teveel gedoe vinden we, dan morgen maar geen thee bij het ontbijt. Avondeten doen we in het restaurant. Wel gezellig nu met het WK voetbal.
Zaterdag 21 juni (wandeling Preikestolen)
Het was frisjes vannacht, maar we hebben uitstekend geslapen op onze exped-matjes. Ontbijtje bij de tent. Nog een koffie in het restaurant en dan
gaan we met de bus omhoog naar het beginpunt van de wandeling. De duitsers scooter-rijders staan ook bij de bushalte. Gezellige praters.
Het is druk boven. Ik voel mijn bovenbenen nog wel iets, maar het gaat goed. We hebben de pas er flink in, aangestoken door wandelaars die in hoog
tempo naar boven gaan, sommigen zelfs hardlopend, wat niet meevalt in alle drukte. In 1,5 uur zijn we boven.
We maken foto's en eten de welverdiende notentaart. Ondertussen beetje kijken naar andere mensen.
Ze komen echt uit de hele wereld. Gerard klautert nog een stuk verder omhoog, waar in 1995 nog een ladder stond.
Met de bus van 15.30 gaan we terug naar de camping. Beetje opruimen, wassen, douchen en dan is het al snel 18.00.
We gaan eten in de kantine. Handig dat internet in de kantine.
Gerard logt de caches en ik zoek info over Bergen (wat zijn de hotels daar duur!).
Ondertussen stroomt de ruimte vol voor de wedstrijd DLD-IRAN. Het is een spannende wedstrijd.
Zondag 22 juni (Vöringfossen)
Ontbijten, opruimen, koffie bij de receptie en dan op pad. Het is zondag, dus weinig verkeer. Vlotjes zijn we bij de eerste veerboot van vandaag.
De volgende veerboot bij Sand is een wat minder toeristische oversteek. Eenmaal aan de
overkant volgen we een mooie weg langs de Saudafjorden (520). Van foto's maken komt weinig terecht, we zijn gewoon lekker aan het rijden.
Op het eind een hoogvlakte. Dan komen we weer op de 13. De oude weg Hordabrekken is dicht, dus gaan we verder over
de 13. Onze volgende stop is de Lattefossen (lekkere cookies).
We zitten op de 7 naar de Vöringfossen.
De vorige keer dat we hier waren zagen we niks door de mist. We lopen achter een groep Aziaten aan om het juiste uitzichtspunt te vinden.
Daarna rijden we naar de parking van hotel Fossli, om het van de andere kant te bekijken. Tol betalen hoeft nu niet, want er is weinig te doen
(een kamer kost er 1000NOK, dat valt mee, ik twijfel even). We rijden terug naar Ovre Eidsfjord voor een hut.
De hutjes lopen aardig vol. Verder is er weinig te doen in het dorp. Bij de pizzeria bestellen we twee medium pizza's: veel te veel,
maar lekker zijn ze wel.
Maandag 23 juni (richting Bergen)
We gaan verder via de 572, wederom een mooie stuurweg. Koffie-pauze bij de Steindalsfossen.
Het laatste stuk naar Bergen is wat saai en druk. We zijn nog nooit in Bergen geweest, omdat het een beetje van de standaard-route af ligt.
Een andere goede reden om het te mijden is het feit dat Bergen vele regendagen kent, maar nu even niet :-) We gaan op zoek naar een camping.
Op het internet vond ik geen camping in Bergen zelf, wel drie ervoor. We rijden langs alle drie. De laatste twee vallen gelijk af
(beetje troosteloos, pal aan de weg, geen winkels).
Terug naar Lone Camping. Ernaast een grote Spar, Shell, bakker etc. We dubben: huisje of tent. Het grasveld nodigt niet uit.
Dan zien we achter het gebouw een mooi veld aan het water. Het wordt toch de tent.
Vanavond weer zelf koken. Weinig last van muggen, ondanks dat we aan het water zitten.
De camping loopt vol met mensen die, net als wij, Bergen willen bezoeken. Op de camping liggen info-boekjes in alle talen.
Dinsdag 24 juni (Bergen)
We gaan met lege koffers naar Bergen en parkeren er op een brede stoep waar al een motor staat.
De passerende politie zegt niks, het zal dus wel goed zijn. Bergen is een compacte stad.
De belangrijke bezienswaardigheden (Bryggen, haven, vismarkt, Floybane) liggen dicht bij elkaar.
Als je wilt is het in een paar uur te bekijken. Wij nemen er vandaag ruim de tijd voor.
Bij de bezienswaardigheden liggen caches en dat nemen we een beetje als leidraad.
Er zijn veel winkeltjes met souvenirs en veel terrasjes. De musea laten we voor wat het is, het is te mooi weer om binnen te zitten.
In de haven vergapen we ons aan de boten. Er ligt een gigantisch cruise-schip en grote vis-trawlers.
De tijd vliegt, om 15.00 uur gaan we omhoog met de Floybana. Het grote cruise-schip verlaat net de haven.
Lopend gaan we weer naar beneden.
's Avonds op de camping nog even internetten en kijken bij Colorline voor de reis terug. We zien een dag en prijs die ons wel bevallen
en boeken gelijk, dan is dat ook geregeld.
Woensdag 25 juni (verder over de 13)
Rustig ontbijten, want de tent moet toch eerst drogen (alles is weer zeiknat van de condens). Om 10.15 uur zijn we klaar, dat valt mee.
Tunnels, tunnels, tunnels. De E16 is niet echt leuk. We gaan een witte weg op. Mooie weg, maar na het "kraftstation" wordt de weg wel slecht.
En veel schapen en koeien op de weg. Bij Voss komen we weer op de E16. Tijd voor tanken en kop koffie.
De volgende stop is de Tvindefossen. En omdat we toch in de buurt zijn, gaan we in Stalheim even koffiedrinken op het terras van het hotel
en genieten van het mooie uitzicht op Nærøydalen/fjord.
Als we vertrekken is een bus ons net voor. Ik had niet gedacht dat de bussen ook aan deze kant naar beneden gaan.
Dus toch wel (eenrichtingsverkeer), het kan allemaal net.
De 13 is een mooie weg (Vikafjellet). Gerard rijdt een stukje mee met Noorse motorrijders...
Ook bij de stavkirke in Hopperstad vragen ze entree, ik wordt daar toch wel een beetje moe van. We doen het niet. Boterhammetje eten en
wat kletsen met een Zweed met een I-pad op het stuur van zijn Goldwing. Vanaf Dragsvik gaan we over het Gaularfjellet. Blijft mooi!
We zetten na 300 km. om 19.00 uur de tent op in Fordo, iets van de toeristische route af.
De prijzen zijn gelijk een stuk lager (150NOK). En geen gedoe met muntjes.
We raken aan de praat met een jonge Fin met een KTM690. Hij heeft ingeblikt eten van huis meegenomen, omdat ook voor hem Noorwegen duur is.
Hij heeft het 's nachts erg koud, zelfs met alle (motor)kleding aan. Wij vermoeden dat het ligt aan de optrekkende kou van de grond,
met onze exped-matjes hebben we daar totaal geen last van.
Donderdag 26 juni
En weer is de tent kletsnat van de condens. We doen het rustig aan en zijn als laatste op pad.
Wij beginnen de dag met de Hundefossen achter de landbouwschool. Het is een groot complex en blijkbaar is er vandaag een jubileum.
Achter Loen stoppen we en eten onze bammetjes. De 15 is een mooie weg. Daarna de 258 (Gamle Strynefjells-vegen), met prachtig uitzicht op het dal
waar we vandaan komen. Het is vandaag perfect weer, beter dan in 1995, maar er is nu minder sneeuw en het ski-centrum zit al dicht.
Nog steeds is een groot deel onverhard, maar het ligt er strak bij.
Op het eind bij Grottli stoppen we bij het restaurant. Het is binnen heel mooi ingericht met veel hout.
Ik neem rommegrot en Gerard een elkeburger(eland-burger). We rijden nog even terug voor een cache, maar kunnen die niet vinden (te ver van de weg af).
Een Nederlandse log van 3 dagen geleden, verhaalt over "sneeuw en hagel".
Vanaf Grottli leidt een brede weg ons over een hoogvlakte naar Geiranger. Wel of niet naar boven bij Dalsnibba?
We zijn er al vaker geweest, maar het weer is te mooi om het niet te doen (100 NOK per motor). De weg is tegenwoordig helemaal verhard.
We rijden in Geiranger gelijk door naar Homlong. Een kleine buurtschap met drie campings. Nummer 2 ziet er zeer verzorgd uit, maar is vol.
Nummer 3 had ik op het internet uitgezocht, maar blijkt ook vol. Niet erg, want de appartementen vallen een beetje tegen en
het leuke cafe is 's avonds dicht.
Dus terug naar de eerste. Deze ziet er niet uitnodigend uit, ligt het aan de schaduw? De andere twee liggen nog in de zon.
Slechts 2 hutten zijn bezet, vreemd. We nemen een hut met wc, douche, buitenkeuken en uitzicht op Geiranger.
Onze goedkoopste hut tot dusver (350 NOK). Helaas geen wifi. Onze hut is de enige met wc/douche.
We betalen gelijk voor twee nachten.
Boodschappen doen we in Geiranger, ongeveer 15 min lopen. Het grote cruiseschip vertrekt.
Er klinken drie saluutschoten en dan het hoornsignaal van de boot als antwoord. Het galmt indrukwekkend tussen de bergen.
's Avonds proberen we vanaf onze veranda te ontdekken waar Dalsnibba ligt.
Vrijdag 27 juni (Geiranger - wandeling)
Als we 's ochtends wakker worden ligt er een ander cruiseschip voor onze hut, nu de Aida. Volgens internet ruim 2000 passagiers. En die moeten allemaal
met sloepen aan wal gebracht worden voor een excursie naar Dalsnibba en Trollstigen.
Vandaag doen wij een wandeling uit het anwb-boekje. Het startpunt is bij de laatste camping.
De naam van de wandeling is "Preikestolen". We kunnen dat niet plaatsen, want nergens op de route komen we deze naam tegen.
Amper op pad, zijn we al verdwaald. Aan de sporen te zien, zijn we niet de enigen. We hadden iets verder
door moeten lopen en via de granieten rotsen omhoog gemoeten. Daarna is het pad duidelijk. Tot Homlungseter loopt het pad
voornamelijk omhoog door het bos en is er weinig uitzicht.
Bij de hutjes van Homlungseter pauzeren we. Het valt ons op dat de Noren hier naar links gaan en
de Duitsers en Nederlanders rechtdoor. Zo wij ook. Met een beetje zoeken vinden we het uitzichtpunt. Je kunt er nog verder naar Skagefla, vooral
bekend bij de Noren zelf (smal pad langs afgrond).
Terug op de camping boeken we een nacht bij, want we hebben nog steeds geen flauw idee wat we hierna willen.
Wat we graag wilden zien/doen hebben we gedaan, dankzij het geweldige weer dit jaar. 's Avonds
hebben we even een flinke regenbui, maar dat is het dan ook weer.
Zaterdag 28 juni (Rondrit)
Na het ontbijt moet eerst een knoop doorgehakt worden. Dinsdag moeten we in Oslo zijn voor de boot. Twee dagen dus om er te komen. Maar hoe?
Alle gangbare varianten hebben we al eens gereden. Kaart erbij. Een totaal nieuwe route betekent ook veel extra kilometers en daar is de tijd
net iets te krap voor. We kiezen toch maar voor de bekende route over Lom en Sognedal.
Vandaag doen we een rondrit. Aan de overkant van het fjord stoppen we even voor het mooie uitzicht.
Vanaf de ferry (Eidfjord) gaan we links, dus niet naar de drukke Trollstigen. Veel tunnels en dan alweer de volgende ferry (tijd genoeg voor een geocache).
Via de 60 naar Stryn. Vanaf Hellesylt volgt een mooi open landschap. Ik bedenk dat de ferry Geiranger-Hellesylt een goed alternatief was geweest.
Bij Hjelle nemen we deze keer de oude weg. Gelijk een mooie pauzeplek.
Zondag 29 juni (langzaam terug)
En alweer een mooie zonnige dag. Eerst moeten we weer de bergen over langs Dalsnibba. Dan een lange weg over een weidse hoogvlakte naar Lom.
Het landschap doet denken aan Canada. Ik kan me deze weg totaal niet herinneren (andere keren reden we waarschijnlijk verder over de Trollstigen).
Bij Lom rechtsaf naar Sognedal. Bekende weg. We drinken weer koffie bij dezelfde hut. Eigenlijk zijn ze niet ingesteld op passanten.
Het zijn vooral langlaufers en wandelaars die hier verblijven. We zitten nu op ruim 1400 meter hoogte. Omlaag gaat ongemerkt snel.
In no-time dalen we van 1400 naar 400 meter. Van 10 naar 25 graden. We worden een beetje loom van de weg langs het fjord,
hoewel het een mooie omgeving is (achteraf was Gerard toch liever over de smalle Tvindevegen gegaan).
Via de oude Aurlandsvegen gaan we naar Flam, ons doel voor vandaag. Niet speciaal voor de trein, maar omdat het toeristisch is en er dus vast
wel wat te doen is en omdat wij er nog nooit geweest zijn. Hutten zonder water gaan hier voor 700 NOK (prijzig), de tent kost 215 en douchen 20.
Verder keurige camping met verzorgd keukentje.
We eten vanavond ons noodrantsoen van Bever, dat we de hele vakantie al meeslepen.
Kokend water opgieten, 6 minuten wachten en klaar is de curry.
Na het eten wandelen we door Flam en belanden in een pub/restaurant, waar ze zelf bier brouwen.
Binnen is het heel gezellig ingericht. Ze serveren diverse bieren van de tap, zelfs Weizen (0,5 ltr voor 90NOK).
We horen om ons heen opvallend veel Amerikaans en raken aan de praat met een stel. Voor hen is Noorwegen de goedkoopste vliegbestemming in Europa.
Het scheelt de helft. Ze blijven hier een paar dagen en gaan dan door naar vrienden in Montenegro.
Maandag 30 juni (richting Oslo)
De tent is droog. Het is niet koud. Eerst maar eens ontbijten. In de keuken staat een waterkoker: handig.
Daarna gaan we via de ons onbekende 50 richting Oslo. Gelukkig hebben we onze fleecevesten al aan, want we moeten, geheel tegen onze verwachting in,
weer over een hoogvlakte. En wat voor een! Vooral in de lange tunnels is het koud (4 graden). En voor de rest rond de 10 graden.
Foto's maken we niet, we willen zo snel mogelijk weer naar beneden. Maar dat komt maar niet, het duurt tientallen kilometers.
Als we eindelijk terug zijn op 400 meter hoogte, rijden we een dorp in en duiken een winkel-centrum in voor koffie.
Even later begint het te regenen. Voor het eerst deze vakantie moeten we de regenkleding aan.
Er wordt hard gewerkt aan de wegen. De 7 is hier recht getrokken, het scheelt zeker 30 kilometer.
Maar we missen toch een beetje de romantiek van de oude 7, met de kiosk aan het water.
Al met al zijn we mooi op tijd bij de school Ringerike in Honefoss. In de zomervakantie worden de kamers verhuurd.
De kamer kost 600 NOK, incl. ontbijt. Beetje cachen, winkels kijken en boodschappen doen voor morgen.
Dinsdag 1 juli
Ruim op tijd zijn we bij de boot, toch zijn we zeker niet de eersten. Pal voor ons een Duits en Zwitsers stel motorrijders.
We kletsen uitgebreid over Noorwegen. De Duitsers hebben alles laten boeken door een reisburo. De Zwitsers hebben op de bonnefooi geslapen
in B&B en hotels (600-1200 NOK). Twee Nederlandse broers hadden een (auto)rondreis bij de anwb geboekt.
Altijd leuk om even te horen hoe anderen het doen.
Vanochtend hebben we nog heel even de regenkleding aangehad, maar het is intussen helemaal opgeklaard.
In het begin is het bijna te warm op het zonnedek. We blijven er de rest van de middag en kijken terug op een zeer geslaagde vakantie.
We'll be back!!!
Onze andere Noorwegen-verslagen:
Fjorden en bergen 2007
Lofoten, RV17 en de Besseggen 2010