Dit jaar is ons oog gevallen op de Slovenië-reis van VrijUit. Slovenië is voor ons een nog onbekend land. En het idee om eens een keer niet alles zelf uit te zoeken
spreekt ook wel aan. Maar na een draadje op het GS-forum komen zoveel ideeën opborrelen, dat we toch maar weer
ons eigen plan trekken. We hebben onze zinnen gezet op het westen van Slovenië, de Plitvici-meren in Kroatië en
de kust (Istrië). En ter afsluiting terug via de Dolomieten.
Na wat wikken en wegen besluiten we onze eigen tent thuis te laten en bespreken we
voor de eerste week een tent van Vacansoleil op camping Sobec in Lesce, een paar kilometer van Bled.
Op de site van de Autozug zien we een leuke aanbieding naar Schwarzach. Van deze bestemming hadden we nog nooit
gehoord, maar een blik op de kaart leert al snel dat we vanaf Schwarzach een hele mooie dagrit naar de camping kunnen maken.
Helemaal perfect. Dus gelijk de autoslaaptrein geboekt voor de heenreis. De terugreis zien we nog wel.
Het idee van de Autoslaaptrein is uitgerust aankomen, maar dit jaar zal het toch iets anders uitpakken.
Twee dagen voor vertrek krijgen we bericht dat i.v.m. overstromingen en aardverschuivingen de trein niet
verder zal gaan dan München. Da's jammer natuurlijk, maar peanuts vergeleken bij
het leed in de gebieden zelf. Op het internet zoeken we uit welke wegen afgesloten zijn en
maken zelf een route van München naar Schwarzach. Van de betaalde reissom krijgen we later ongeveer
een kwart terug.
Zondag 9 juni (station in Düsseldorf)
We hebben alle tijd, want de trein vertrekt pas vanavond. Dus nog even op bezoek bij moeders, lunchen en dan
om 14.00 uur op pad. We gaan binnendoor en steken bij Wesel de Rijn over.
De kilometers rijden vlot weg en wij zijn dan ook veel te vroeg bij het laadstation. Er is nog niemand. We rijden een stukje
terug op zoek naar de Italiaan van een paar jaar geleden, maar kunnen die niet meer vinden en we belanden bij Domino's Plaza.
Eigenlijk is het een afhaal-pizzeria, maar er zijn zitplaatsen en ze hebben een ontzettend lekkere pizza met de naam BBQ Ranch.
Terug bij het station druppelen de groepjes motoren binnen. De tijd wordt gedood met kletsen, de motorvakantie is natuurlijk
een voor de hand liggend onderwerp.
Om 19.30 komt er actie. Het inchecken en laden van de motoren en auto's begint.
Zelf kunnen we pas om 22.00 uur op de trein. We duiken daarom een cafe in
en bekijken de formule-1 wedstrijd onder het genot van een Weizen. Als we de trein opgaan zijn we nog veel te wakker om al te kunnen slapen. Bovendien is er nogal wat commotie in het gangpad. Mensen die "einzelplätze" geboekt hebben en dachten bij elkaar in een eigen coupe terecht te komen. Dat kan alsnog, maar dan moet er bijbetaald worden. De discussie laat zich raden.
Maandag 10 juni (München - Lesce/camping Sobec)
Om 04.45 worden we gewekt. Van slapen is niet veel terecht gekomen. Vlug ontbijten en dan 'hup' naar buiten.
Het regent een beetje. We zien motoren wegrijden van een andere trein, waarschijnlijk hadden die bestemming Villach. Dan zijn wij aan de beurt.
Tegen 07.00 uur rijden we vlotjes München uit. We hebben vandaag ruim 450 km voor de boeg,
daarom pakken we de eerste 80 km snelweg. In Oostenrijk gaan we binnendoor verder, maar
de route valt een beetje tegen. Veel dorpen en veel verkeer.
Om 09.00 uur heb ik al last van mijn middagdip. Gaat dit nog goed komen vandaag?
We duiken een Spar in voor koffie en een broodje. Daar knapt de mens van op. De regenkleding
bergen we ook gelijk op... voor de rest van de vakantie :-)))))
Net als het rijden een beetje leuk
wordt bij Deint, zijn meerdere wegen onverwacht afgesloten en moeten we terug over Zell am See. Weer druk en saai.
En weer de hoogste tijd voor een pauze.
Bij Schwarzach begint onze eigenlijke route van vandaag. Dit is wat we zoeken en de vermoeidheid is gelijk weg. Het begint met de 99.
Een super-rijweg en mooie omgeving. Als we achter een politieauto belanden, lassen we maar even een plas-foto-pauze in. Via de
Innerkrams rijden we vervolgens naar de Nockalmstrasse. Prachtig allemaal.
De eerste koeien-foto's van de vakantie zijn alweer gemaakt.
Over de Loibl-pas rijden we Slovenië binnen.
Via allerlei kronkelwegen en dorpjes komen we
in Lesce. Vreemd genoeg stuurt de GPS ons de laatste meters over een gravelweg, terwijl er toch echt
een mooie brede asfaltweg naar de camping gaat (wat we uiteraard pas de volgende dag ontdekken).
Op de camping worden we verwelkomd door Willem, een vitale vutter die de
tenten van Vancansoleil beheert. De tent is ruim en is
voorzien van tuinmeubels, koelkast, keukentje etc. Hier gaan we het deze week wel uithouden.
We hebben vandaag 480 km gereden. Nu eerst maar eens lekker uit eten op de camping zelf.
Dinsdag 11 juni (Satteltoer)
We hebben het slaaptekort van de vorige nacht weer ingehaald.
Het is prachtig weer voor een toertocht. Eerst naar Trzic. Volgens de kaart een gele en dus grotere weg, maar in werkelijkheid een kronkelweg door
allerlei dorpjes. Dan de 410 en via witte wegen naar de 210. Een klein stukje gravel, maar het is goed te doen. De GPS wil ons ook nog over een modderpad
sturen, maar daar trappen we niet in. We kunnen er soepeltjes omheen.
We rijden door een mooie landelijke omgeving,
met prachtige uitzichten.
Op de 210 moet weer flink gestuurd worden.
We gaan over de Seebergsattel naar Oostenrijk. Pal achter de grens drinken we koffie in een kleine cafeetje. Wij zijn de enige gasten en
hebben het gevoel dat we eigenlijk storen, want de man was namelijk druk bezig met het lakken van de banken en tafels.
Het is duidelijk dat we nog vroeg in het seizoen zitten. In deze uithoek komen we dan ook bijna niemand tegen.
Via de Paulitsattel gaan we terug naar Slovenië.
Op advies van de ANWB-gids gaan we het Logarska-dal in en betalen 5 euro tol per motor. De eerste 500 meter een prachtig breed dal. Daarna rijden we
door bossen. Het is echt een wandelgebied. Met de motor hebben we hier weinig te zoeken en gaan al snel weer terug.
De weg langs de rivier Savinja is een stuk leuker. We slaan rechtsaf en pakken een witte weg naar Kamnik. Het asfalt is wisselend en
we komen wederom bijna niemand tegen. Helemaal op het eind zien we een prachtige picknickplek: een oud vervallen kerkje met tafels en bankjes en een fraai uitzicht
op het dal waar de 225 loopt.
Via de 225 rijden we na de lunch naar Kamnik. We parkeren er de motoren om het stadje te voet te verkennen. De weg van Kamnik naar Škofja Loka valt een beetje
tegen, het is een gebied met veel bebouwde kom en veel verkeer (we zitten net in de spits). Achter Škofja Loka beginnen gelukkig de mooie stuurwegen weer.
Omdat de tijd alweer snel gaat, stoppen we maar niet in het oude Škofja Loka. Nog even boodschappen doen in Lesce en dan vanavond zelf koken.
Woensdag 12 juni (Vintgar kloof)
Vandaag huren we fietsen bij de camping en gaan daarmee naar de Vintgar kloof. De hellingen vallen niet mee, ik moet toch eens vaker fietsen.
Op de parkeerplaats bij de Vintgarkloof staan een stuk of 6 bussen. De
halve wereld komt hier op bezoek: Spanjaarden, Fransen, Japanners, Chinezen, Pakistani, Amerikanen, Israeli's etc.
De groepen lopen de kloof op en neer, maar wij niet.
Bij de kiosk aan het eind gaan we een trap omhoog richting St. Katherina. Wat een rust in
het bos. Als we het bos uitkomen zien we het kerkje St. Katherina en daar tegenover een pizzeria met terras.
Er zijn nu twee opties om terug te komen bij de parkeerplaats.
Of boven over de berg Hom door de bossen, of iets lager richting Gorje door de weilanden. We kiezen voor de laatste variant vanwege de betere uitzichten.
We moeten even zoeken naar het begin van het pad (poortje naar een weiland). Het is een mooie wandelroute. In de verte zien we zelfs het kasteel van Bled.
Terug bij de parkeerplaats kopen we nog even een paar flesjes water en gaan op pad naar de volgende kloof: Pokljuka. Wat een verschil met de vorige kloof. Op
de parkeerplaats staat welgeteld 1 auto. Echte wandelpaden zijn er niet. We klauteren dwars door een droge rivierbedding omhoog. We lopen door tot de galerij en
treffen daar een Nederlands stel waar we onze verbazing over de rust hier mee delen.
Het is inmiddels 16.30 en we besluiten terug te gaan. Eigenlijk ben ik ondertussen best wel een beetje moe en
vraag me af hoe terug te komen op de camping. Dat blijkt reuze mee te vallen.
We zijn vandaag heel veel omhoog en omlaag gefietst, maar
per saldo meer omhoog. De weg terug naar Bled gaat dus bijna uitsluitend omlaag! De GPS heeft voor ons een supermooie route berekend over gravelwegen en dwars door weilanden.
In no-time staan we aan het meer van Bled. En om 18.30 uur zijn we terug op de camping. Totaal ruim 40 km gefietst en gewandeld.
Donderdag 13 juni (DrieLandenToer)
Gerard heeft vanochtend voor de zoveelste keer zijn hoofd gestoten aan de stang boven de ingang van de gehuurde tent.
Op advies van Willem doet hij een paar wasknijpers aan de stang. We moeten er eerst om lachen, maar het werkt wel.
Sommige stamgasten schijnen zelf isolatiemateriaal van huis mee te nemen om rond de stang te doen. Misschien een idee indienen bij Vacansoleil?
We doen vandaag een toer door Slovenië, Oostenrijk en Italië. Het plan is om her en der wat geo-caches mee te pakken en in Slovenië een aantal bezienswaardigheden.
Eigenlijk gaat dat vaak samen. Meestal ligt er bij een bezienswaardigheid of mooi uitzicht ook wel een geo-cache.
Eerst gaan we via de Würzenpass naar Oostenrijk.
Vroeger was dit een belangrijke weg, maar tegenwoordig gaat het doorgaande verkeer door de Karawankentunnel. We vervolgen de toer in Oostenrijk
door weidse dalen. Via de Nassfeldpass gaan we naar Italië. Hier willen we een geo-cache doen, maar onze nieuwe wandel-gps heeft küren en loopt uiteindelijk
helemaal vast. We proberen het nog met wat hulplijntjes naar Nederland, maar de GPS blijft dood.
Achter de Nassfeldpass gaat de weg min of meer parallel
aan de snelweg Udine-Villach. Dat wil zeggen, we zien af en toe een stukje snelweg hoog boven ons en dan verdwijnt die weer in een tunnel om dwars door de berg verder te gaan.
Via de smalle Sella Nevea gaat het terug naar Slovenië. Hier wonen weinig mensen en toch is het asfalt goed onderhouden.
Waarschijnlijk omdat de Giro hier dit jaar langs kwam. We eten bij een soort berghut. Ik neem Aufschnitt en Gerard Spaghetti. Het duurt even, maar dan heb je ook wat.
Het smaakt heel goed.
In Slovenië maken we foto's bij het Predill-fort. Ons volgende doel voor vandaag is een 'abstecher' naar de Mangartpass. Aan het begin staat een groot bord met rode rand... Na een gesprek met een paar fietsers besluiten
we het bord toch maar te respecteren. Wel een beetje jammer, want we hadden ons verheugd op deze weg.
De volgende foto-stop is fort Kluze. Enkele Oostenrijkse motorrijders willen graag samen op de foto, dus...
Dan linksaf naar de Vrsic pas. Beneden in het dal is het aardig warm. We maken wat foto's van de Soca-rivier en dan vlot weer door ... nog 50 haarspeldbochten te gaan.
We rijden van zuid naar noord en hebben daarbij constant zicht op het enorme bergmassief.
Bij het Vrsic Viewpoint stoppen we weer, deze keer samen met Griekse motorrijders.
Bovenop de pas mag Gerard nog eens fotograaf spelen, nu voor een fietsend stel. Ondertussen probeer ik wat drinken te halen bij een kiosk, maar alles is dicht.
Om 19.00 zijn we terug op de camping. Het was een mooie dag. Als we 's avonds de wandel-GPS aan de pc hangen vertoont die gelukkig toch weer leven.
Vrijdag 14 juni (Rondje Bled)
We mazzelen heel erg met het weer, elke dag rond de 25 graden. Vandaag huren we weer dezelfde fietsen, nu voor een rondje om het meer van Bled.
Om 11.30 zijn
we in Bled. Bij het meer spelen muzikanten en roeiers trainen voor de regattawedstrijd. Eerst gaan we naar de St.Martinuskerk. Vandaar lopen we naar het
kasteel. Het zijn zeker 200 treden omhoog... naar de grote parkeerplaats boven.
Aan het eind van het meer zit een camping die ook huurtenten heeft. Uit nieuwsgierigheid fietsen we even een rondje over de camping en zijn happy met
onze keuze voor Sobec.
Op een bankje aan het meer eten we onze broodjes op. Ons volgende doel
is het uitzicht Male Osojnica. We proberen eerst nog een stukje omhoog te fietsen, maar dat gaat echt niet. We parkeren de fietsen en gaan lopend verder.
Een pittige wandeling met een stijging van ongeveer 200 meter. Het uitzicht boven is fenomenaal.
Terug beneden twijfelen we nog even of we met een bootje naar het eiland zullen gaan, maar het is goed zo. We fietsen verder langs o.a. de oude vila van Tito.
Terug in Bled trakteren we onszelf op de lokale lekkernij Grmada. Dat hebben we vandaag wel verdiend.
Zaterdag 15 juni (Meer van Bohinj)
Vandaag gaan we weer met de motor op pad. Eerst een stukje westwaarts. We kunnen het begin van de 907 niet vinden en rijden ons vast op het erf van een huis: "Can I help you?".
De man kan er wel om lachen dat de GPS ons over zijn erf stuurt. Hij wijst ons in de juiste richting. We zien nu inderdaad een paar kleine houten borden
richting "Radovna Valley". Op onze kaart
is de 907 een gele grote weg, in het echt is het een gravelweg. Uiteindelijk komen we uit in de omgeving van de Pokjukla-kloof, waar we een paar dagen geleden waren.
We gaan rechtsaf
de 905 op.
Gerard kan iets sneller de weg op en rijdt mee met een groepje Oostenrijkse motorrijders. Die zie ik voorlopig even niet terug.
Bij de afslag naar het meer van Bohinj staan ze allemaal te wachten. Gerard op mij en de Oostenrijkers op hun dame.
Het gebied rond Bohinj is echt iets voor buitensporters. Het is ons te warm om met motorkleding aan de wandel te gaan, dus de waterval Savica
gaat het niet worden vandaag. In plaats daarvan pakken we een terrasje
aan het meer.
's Avonds boeken we een hotel bij de Plitvici-meren, waar we overmorgen willen aankomen. Lang leve het internet.
Zondag 16 juni (Wandeling)
Vandaag onze laatste dag op deze camping. We hebben veel van Slovenië gezien, maar uiteraard lang niet alles, zoals bijvoorbeeld de hoofdstad Ljubljana.
Die bewaren we voor een volgende keer,
want we hebben het gevoel dat we hier nog wel eens terugkomen. Vandaag doen we een wandeling die Willem ons heeft aangeraden, met onderweg
een paar caches. Team Joshar, dat een paar tenten verderop staat, heeft vandaag toevallig hetzelfde plan, maar zijn al iets eerder op pad.
Aan de achterkant van de camping steken we de brug over en lopen naar het oude centrum van Radovljica. Op een terrasje proberen we vandaag een
andere lokale lekkernij, de Kemnista (soort van tompouce).
Op de weg terug naar Lesce komen we langs een wagen met bijenkorven. Een paar meter verderop hangt in een boom een hele tros bijen.
De eigenaar komt toevallig net even kijken en mompelt iets over "new family".
Op de camping zijn we gelijk terug met
team Joshar en wisselen onze ervaringen van vandaag uit.
We beginnen met opruimen en schoonmaken, daarna lopen we naar Lesce om te gaan eten bij de mexicaan.
Het zit aardig vol met locals, dat is altijd een goed teken. Het terras is eenvoudig, maar heel leuk ingericht. En het eten smaakt voortreffelijk.
Maandag 17 juni (Naar de Plitvici meren)
Met een beetje weemoed nemen we afscheid van de camping, we hadden het hier goed naar onze zin.
Vandaag willen we een beetje op tijd over zijn en gaan daarom eerst een stuk over de snelweg, tot we de hoofdstad voorbij zijn.
Het stuk daarna kent veel lint-bebouwing. Mooi wordt het op de 655, met heel veel bos. Na Finland heeft Slovenië relatief het meeste bos.
Af en toe een dorp met weilanden en dan weer bos. Er is weinig verkeer. Net voor de grens gooien we de tanks voor de zekerheid vol, omdat
we nog geen Kroatische Kuna hebben. Bij de grens zelf is helemaal niks te doen.
Achter de grens belanden we op kleine wegen. Veel dorpjes en veel snelheidsbeperkingen. Gelukkig rijden we rustig, want we zijn nog geen 10 km
onderweg in Kroatië of we worden al aangehouden door de politie. "Where are you going?"... "Plitvici Lakes"... "OK".
Het is een vreemde gewaarwording om huizen met kogelgaten te zien, het zijn veelal verlaten huizen.
Er is ook veel nieuwbouw, maar blijkbaar is er geen geld om de huizen af te werken. Het zou ook te maken kunnen hebben met een regel dat je geen belasting hoeft te betalen zolang je huis niet af is.
In Ogulin proberen we tevergeefs geld te pinnen. Ik ga de bank in, maar ook de bank-
medewerker heeft geen idee wat het probleem kan zijn. Vreemd, tot dusver hebben we probleemloos gepind met deze pas. Ik heb nog 70 euro contant en wissel dat
ter plekke om in Kuna's. Bij Rastoke stoppen we even, het is een mooi plekje.
Het hotel is daarna niet ver meer. Naast de ingang van het hotel zit een pinautomaat. Gelijk maar even proberen. De SNS-pas doet het nog steeds niet,
maar hebben we ook nog een ING-pas en die doet het gelukkig wel. We checken in!
Hotel Bellevue is eenvoudig, maar netjes en schoon. Het ligt pal tegenover ingang-2 van het park. En daar was het ons ook om te doen, gewoon
gaan wandelen in het park zonder eerst de motor
te moeten pakken. We hebben het hotel voor 3 nachten geboekt. Het plan is 1 dag wandelen en 1 dag toeren in Bosnië.
Omdat we in een hotel zitten
dat bij het park hoort, kunnen we met een dagkaart gedurende ons gehele verblijf het park in. Na het douchen halen we gelijk 2 dagkaarten en een patatje.
Wat kan dat lekker zijn na een dag zweten.
Dinsdag 18 juni (Upperlakes)
Het is warm en vochtig. Om 9.00 's ochtends is het al 30 graden. Te warm om morgen uitgebreid te gaan motorrijden.
Daarom hebben we onze plannen een beetje bijgesteld.
We doen vandaag alleen de Upperlakes en nemen daar alle tijd voor. En morgen een kort toertje en dan de Lowerlakes.
Woensdag 19 juni (Lowerlakes)
We staan vroeg op voor een klein rondje in Bosnië en uiteraard even een geo-cache in dit voor ons nieuwe land.
Bij de grens worden
paspoorten gekopieerd en kentekens genoteerd. Echt ouderwetse controles die we helemaal niet meer gewend zijn. Ook hier veel nieuwbouw, maar alweer niet afgemaakt.
Bij een oud fort zoeken we onze cache en gaan terug naar de meren voor de Lowerlakes.
Donderdag 20 juni (naar de kust)
Na het wandelen gisteren hebben we nog een tijdje zitten internetten, omdat we niet goed wisten wat onze volgende bestemming moest worden.
De komende dagen blijft het erg warm. Uiteindelijk hebben we voor 2 nachten een hotel (met zwembad) aan de kust geboekt.
Vanochtend zitten we om 7.00 uur al aan het ontbijt en zijn tot
onze verrassing echt niet de enigen. Iedereen lijkt al vroeg uit de veren te zijn. Om 8.00 uur gaan we op pad. Met 20 graden is het heerlijk rijden
door een mooi gebied.
Bij Vratnik stoppen we voor het uitzicht en een
geo-cache. We raken er aan de praat met een ander motorrijdend stel dat dezelfde cache zoekt.
Zij proberen deze vakantie zoveel mogelijk film-locaties van Winnetou te bezoeken.
We komen uit bij de beroemde kustweg Jadranska Magistrala en gaan daar noordwaarts. We nemen aan dat het verder zuidelijk mooi is, want dit deel van de kustweg valt ons echt tegen.
Het is een en al filerijden en we zijn blij als we weer de binnenlanden in gaan.
We zijn terug in Slovenië, maar hebben het gevoel in
Italië te zijn.
Na het inchecken in het hotel gaan we lopend langs de zee naar Izola, een leuk Italiaans aandoend plaatsje.
Vrijdag 21 juni (Lipica, Piran)
Het is drukkend warm. Behalve een toer door Istrië staan ook nog de Lipica-stoeterij en de grot Škocjanske Jame op ons lijstje. We kiezen vandaag voor de
stoeterij. Volgens de site is er elk uur een rondleiding. Net voor 10.00 uur parkeren we de motor en kleden ons snel om.
Klokslag 10.00 uur staan we in wandelkledij bij het ticket-office. We mogen
aansluiten bij groep oudere Britten die net op pad gaan. De Britten horen bij het cruise-schip dat in de haven van Koper ligt.
We krijgen een rondleiding over de stoeterij en aan het eind een demonstratie.
Terug bij het hotel zoeken we het zwembad op. Later in de middag
huren we fietsen om langs de kust naar Piran te fietsen en daar te gaan eten. We hebben er ons een beetje op verkeken,
er moeten nogal wat hoogtemeters overwonnen worden.
Ook Piran heeft een Italiaanse sfeer. Op de markt eten we wederom heerlijk Italiaans.
Zaterdag 22 juni (Izola - Bovec)
We besluiten via allerlei leuke wegen in twee dagen naar de Dolomieten te rijden. Ons doel voor vandaag is Bovec, bekend als wintersportplaats en in de zomer als
buitensportplaats.
We rijden een leuke gevarieerde route. In Tolmin stoppen we op het plein voor een lunch. Het is prachtig weer.
De bediening, een dame op leeftijd in punk-outfit, heeft alle tijd. En wij ook... gelukkig maar, zal zometeen blijken.
Naarmate we dichter bij Bovec komen, begint het harder te waaien. We komen motorrijders tegen met regenkleding aan
en zien totaal verzopen wandelaars die een lift proberen te krijgen. De straten zijn nat en liggen vol bladeren en takken. Het moet hier flink tekeer gegaan zijn.
Bovec zelf is wit van de hagelstenen. Volgens de dame bij hotel Alp komt het tegenwoordig elke zomer wel een keer voor.
Het is nog vroeg in de middag. We gaan nog even op pad naar het Predil Fort en naar de Mangart pas, in de hoop dat de pas nu wel open is.
Hoewel het verbodsbord er nog steeds staat, rijden we nu wel door.
Een paar Duitse motoren en een enkele auto gaan ook omhoog. Na 9 kilometer verspert een grote aardverschuiving de doorgang.
Op de terugweg naar beneden worden we aangehouden. Oeps, een bekeuring? Nee, of we even willen wachten want ze zijn aan het filmen voor fiets-commercials (pfff).
Mijn motor rijdt niet lekker en het wordt snel erger. De oorzaak is al snel duidelijk, de achterband loopt leeg. Ik kan het hotel nog net halen. Balen! Er zit een steentje in
de band. Met enige
moeite krijgen we het steentje eruit en gaat er een prop in. Daarna wordt de band weer enigszins op druk gebracht met drie CO2-capsules.
Zondag 23 juni (Bovec - Arabba)
Gerard heeft migraine en blijft nog even liggen. Ik ga in de lobby op het internet alvast een beetje zoeken naar dealers, just in case. Na het ontbijt gaan
we de druk in mijn achterband maar eens checken. De meter geeft 1.3 atmosfeer aan, een tiende minder dan gisteren. Dat valt ons reuze mee, want de prop ging er met moeite in. We besluiten het gewoon te
proberen, maar nemen niet de allerkleinste wegen die we gepland hadden voor vandaag. Eerst maar eens op zoek naar een tankstation om de band verder op te pompen.
Daarna gaan we via de Sella Nevea naar Italië. In het begin stoppen we nog regelmatig omdat ik het niet vertrouw, maar de band blijft keurig op spanning.
In Cortina gaan we wat eten. Dan nog even de Giau over en zijn we bij hotel Olympia in Arabba.
Een goed uitgangspunt midden in de Dolomieten.
Dit jaar is ons oog gevallen op de Slovenië-reis van VrijUit. Slovenië is voor ons een nog onbekend land. En het idee om eens een keer niet alles zelf uit te zoeken
spreekt ook wel aan. Maar na een draadje op het GS-forum komen zoveel ideeën opborrelen, dat we toch maar weer
ons eigen plan trekken. We hebben onze zinnen gezet op het westen van Slovenië, de Plitvici-meren in Kroatië en
de kust (Istrië). En ter afsluiting terug via de Dolomieten.
