De eigenaar van onze eerste B&B, ook motorrijder, vraagt of we de Great Scotland Tour doen?
De term zegt ons niks, maar we doen inderdaad een grote ronde door Schotland. In elk geval
klinkt het goed als titel voor ons verslag.
We spraken al jaren over een motor-vakantie naar Schotland, maar lieten ons altijd weerhouden
door het mogelijk slechte weer. Dit jaar hebben we de knoop doorgehakt. We gaan gewoon. En omdat er
zoveel te zien is, maken we er gelijk maar de "grote" vakantie van.
Voor de overtocht kozen we voor
DFDS (Newcastle-IJmuiden).
Een actie van het motorblad Motoplus leverde ons nog een leuke korting op.
Het was even puzzelen
wat we met de routes zouden doen. Het werd een grote toer rondom en een week in Fort William om
te wandelen en enkele rondritten om het middengebied te verkennen.
Qua motorrijden vonden we de grote rondrit het mooist.
Het weekje Fort William was vooral lekker
relaxed en we hebben er een paar mooie wandelingen gedaan.
Het is zondagmorgen als we bij Newcastle van de boot afkomen.
Er is weinig verkeer, dat geeft ons iets meer rust om te wennen aan het links rijden.
Vanaf Newcastle gaan we via Jedburg naar het noorden.
Bij de Schotse grens stoppen we voor de verplichte foto.
Daar treffen we veel motorrijders die ook op de boot waren. Inmiddels regent het al een tijdje en is het
absoluut niet warm (7 graden). Na een paar mooie bochten lopen we heel iets in op
een groepje motorrijders voor ons. Flits...flits...onweer? Nee, flitscamera's.
Beetje dom van ons, want er wordt volop voor gewaarschuwd. Het schiet me te binnen dat het ook
vermeld stond in ons motorreisgidsje. Nou ja, veel kan het niet geweest zijn.
Ben benieuwd of we er iets van terug horen of zien.
We naderen Edinburgh. Ten zuiden van Edinburgh vinden we de
Rosslyn Chapel.
Bekend geworden door het boek de Da Vinci code. Het is er druk, maar het is de omweg waard.
Verwacht trouwens geen prachtig gebouw, harmonieërend met de omgeving. Er is een grootscheepse
restauratie gaande waarbij er zelfs een compleet dak over de kerk is gebouwd.
Edinburgh zelf is een mooie stad,
maar omdat we die al eens gedaan hebben als stedentrip, slaan we de stad deze vakantie over.
Grote wegen leiden ons om Edinburgh heen, naar de Forth Bridge.
Vanaf de brug hebben we mooi zicht op de oude spoorburg.
Jammer dat je er niet mag stoppen voor een foto.
Ten noorden van Edinburgh klaart het weer op en vanaf hier rijden we een mooie "groene route"
naar onze eerste B&B
Galvelmore
in Crieff. Een bordje op de deur "Try to find us in the garden". Dat
doen we dan maar. We worden er hartelijk ontvangen. We krijgen de grote "purple room" toegewezen,
met prachtig uitzicht op de tuin en de bergen.
Deze B&B hebben we daags voor ons vertrek geboekt (gevonden via
www.visitscotland.com).
De rest doen we op de bonnefooi, want het is nog vroeg in het seizoen.
Om de hoek van de B&B vinden we een indiaans restaurant. Zoals je bij ons overal chinese restaurants
vindt, vind je in Groot Brittanië overal indiaanse restaurants.
Het zit vol met locals, dat is altijd een goed teken. Eén ding weten we inmiddels wel, het eten
is er heel wat scherper dan bij onze chinees.
Crieff-Balleter (8 juni)
Vanaf Crieff gaan we verder over mooie groene wegen.
Het is lekker rijden over de "The Perthshire Tourist Route". Er is weinig verkeer,
goed asfalt, veel bochtjes en leuke dorpjes.
Bij Aberfeldy stoppen we voor een paar foto's van de mooie brug. De volgende stop is na
15 kilometer bij een parkeerplaats, als Gerard ontdekt dat hij het snoer van de gps kwijt is...
oeps... dat ligt vast nog in Aberfeldy. Gerard rijdt terug en ik wacht op de parkeerplaats.
Eigenlijk wel goed dat ik de fleece-muts bij me heb, want warm is het nog steeds niet.
Ergens rond de 7 graden, en dat is best wennen na de mooie warme mei-maand die we in Nederland hadden.
Gerard komt terug. Het snoer lag inderdaad op de brug
(later ontdekken we het snoer zelfs op onze foto's).
Via Tummel Bridge komen we bij het bekende Queens View.
Het uitzicht over Loch Tummel is prachtig.
Als we aankomen in het toeristische Pitlochry
is het inmiddels tijd voor thee met iets lekkers.
Via Straloch rijden we de Grampian Mountains in.
Dit is wat we zoeken. Mooie wegen door mooie landschappen,
en hier en daar een bezienswaardigheid meepikken.
In Braemar stoppen we bij een fish-and-chips. Zo te zien is het een trefpunt voor motorrijders.
Van hieruit loopt er een mooie (doodlopende) weg westwaarts langs de River Dee.
Net buiten het dorp hebben we mooi zicht op het
Braemar Castle.
Het volgende kasteel is het
Balmoral Castle,
het zomerverblijf van de koninklijke familie.
We hebben de motoren nog niet geparkeerd of het begint te regenen. Met de helm op lopen we naar de poort.
De kaartjes-verkoopster biedt gelijk aan zich te ontfermen over onze helmen.
Met een overdekte wagen worden we naar het kasteel gereden.
Binnen mag alleen de balzaal bezichtigd worden. Buiten wandelen we rond het kasteel,
stukje park en de kwekerij. Het heeft toch wel wat. Als zomers de koninklijke familie aanwezig is,
is het kasteel gesloten voor bezichtigingen.
Het is weer droog en we rijden door naar
Ballater waar we een kamer nemen bij B&B
Morvada House. Als we willen kunnen we er ook dineren.
Het is iets nieuws dat de dochter van de eigenaar probeert. Voordat het etenstijd is,
maken we eerst nog een mooie wandeling langs de rivier, de camping en rondom het golfterrein.
Op het menu staan vanavond soep, zalm en cranachan.
Dat laatste is een typisch schots toetje met als bestanddelen room, frambozen, graan, whisky en honing.
Maar vooral heel veel room. Het smaak allemaal voortreffelijk.
Na het diner is er koffie in de lounge en kletsen we nog wat na met andere gasten.
Iedereen is het erover eens. Het is uitzonderlijk koud voor de tijd van het jaar...
mei was een goede maand....jaja, bij ons ook.
Balleter - Lairg (9 juni)
We rijden een klein stukje terug en nemen de weg naar Tomintoul. We zijn amper op weg of stoppen
alweer voor de eerste foto's. Helaas duurt de pret niet zo heel lang.
De regenkleding moet weer aan. In Dufftown stoppen we bij de whisky-stokerij
Glenfiddich.
Gelijk met ons arriveert een touringcar met duitsers. We mogen bij de groep aansluiten.
De rondleiding, incl. film, duurt een uur. De helm mogen we weer achterlaten bij een dame bij de ingang.
De regenkleding laten we maar aan. Foto's mag je overal maken,
tenzij de gids uitdrukkelijk zegt dat het niet mag, omdat er teveel alcohol-dampen hangen.
Uiteraard mogen we na afloop proeven.
Eerst puur, dan met een beetje water om de smaak wat zachter te maken. En nee, niet met ijs.
De whisky moet minimaal 12 jaar rijpen in eiken vaten. Daarna worden de vaten uit elkaar gehaald,
gereinigd en weer in elkaar gezet om opnieuw gebruikt te worden. Dit (traditionele) proces is te bekijken
bij Speyside Cooperage,
enkele kilometers verderop.
Gerard vindt het mooi geweest en wil nu even door richting kust, dus bewaren we dit maar
voor een volgende keer. Langs de route komen we nog enkele
distilleerderijen tegen. Je ruikt ze al van verre.
Gelukkig is het aan de kust droog
en schijnt zelfs de zon. In Elgin bekijken we de ruines van een oude kathedraal.
We rijden naar Inverness. En vandaar gaat het naar Lairg, ons doel voor vandaag.
Voor de Black Isles begint de regen weer. We wilden de vistrap bij Lairg nog even bekijken,
maar die slaan we nu maar over. Een kamer is snel gevonden bij
Ambleside. We kunnen er 2 nachten blijven.
Wederom een keurige B&B. Op de kamer kunnen we koffie en thee maken.
En in de lounge kunnen we TV kijken of lezen.
Rondrit vanuit Lairg (10 juni)
We maken een rondrit naar het noorden naar de westlijke hoek. Het is geen lange ronde,
maar we nemen vandaag alle tijd om te genieten van het landschap. Bovendien
is vandaag 90% single track.
Langs Loch Shin gaan we naar het noorden.
Naarmate we verder naar het noorden rijden, wordt het weer steeds beter en de landschappen
steeds mooier en ruiger.
Op advies van ons reisgidsje rijden we naar het vissersdorp Kinlochbervie.
Er is niet veel gaande, maar de weg is mooi. Iets ten oosten van Durness bezoeken we Smoo's cave.
Het eerste deel van de grot kan vrij bezocht worden. De rest alleen met gids, maar
het is nu veel te mooi weer om lang rond te hangen in een grot.
Ook de route rondom Loch Eriboll is prachtig.
Voor de terugroute kiezen we het superkleine weggetje
langs Ben Hope (single track zonder passing places).
De enige auto's die je hier tegenkomt, zijn mensen die gaan wandelen bij Ben Hope.
Wat een eenzaam gebied. Zelfs schapen zien we hier niet meer.
Zo'n 20 kilometer voor Lairg begint het weer te regenen.
Het heeft hier de hele dag geregend. Ondanks de regen, rijden we toch nog even door naar de vistrap,
maar zalm zien we er niet.
De volgende stop zijn de
Inverewe Gardens.
De kaartjesverkoopster waarschuwt
voor de midgets.... Een vleugelspanbreedte van slechts 1,5 mm, maar wat kunnen ze irritant zijn.
Vooral blijven lopen, is haar advies. Het weer is hier buitengewoon wisselvallig.
Het duurt niet lang, of het regent alweer. Ze noemen dat "showers with sunny spells".
Maar het zijn toch vooral de showers die vandaag overheersen. Wel jammer, want we zijn ervan overtuigd dat we
vandaag een prachtige route rijden, maar dat komt door de regen en de mist niet goed tot zijn recht.
Via Torridon komen we in Shieldaig. De laatste kilometers klaarde het weer helemaal op.
En dan ziet de wereld er gelijk weer anders uit.
Het is prachtig hier aan de kust. We kunnen nog terecht in een van de laatst beschikbare kamers in het dorp.
Het gebouw is oud. Alles is zo scheef dat de kamers niet op slot kunnen. Al met al een oude boel,
maar wel een prachtig uitzicht.
We kunnen er ook eten.
We krijgen een schaal met diverse soorten vis: gebraden en gerookte haddock en gerookte zalm.
Of is het zalmforel? De smaak lijkt een beetje op makreel.
En als toetje warme appeltaart met custard-saus. Om je vingers bij op te eten.
Shieldaig - Portree (12 juni)
De volgende dag is gelukkig een dag met mooi zonnig weer. Dat past ons heel goed, want
vandaag gaan we het rondje doen over Appelcross en Skye.
Applecross wordt in ons motorreisgidsje als een van de hoogtepunten aangeprezen voor motoren.
En het is helemaal waar. De single tracks gaan links en rechts en omhoog en omlaag,
alsof je in een achtbaan zit. We nemen er ruim de tijd voor en stoppen regelmatig voor foto's.
Als we bij het dorp Applecross komen,
denken we klaar te zijn met dit gebied, maar het meest spectaculaire moet nog komen.
We moeten een pas over van ruim 600 meter. Het weggetje is zeer smal, met hier en daar een plek
om uit te wijken. Geen weg voor caravans. De panoramische uitzichten zijn prachtig.
Vooral op het hoogste punt, waar we uitkijken op het eiland Raasay en het daarachter liggende Skye.
Het had niet veel gescheeld of we waren zomaar aan deze parkeerplaats voorbij gereden,
en dat zou jammer zijn geweest.
Voordat we naar Skye rijden, gaan we eerst voor de verplichte foto-stop naar het kasteel
Eilean Donan.
Het weer is er nu prachtig voor. Het kasteel is vooral bekend door de film 'de Highlander'.
We worden er aangesproken door een jong stel dat met dezelfde boot aangekomen is
als wij en al een week in Fort William verblijft. Ze hebben alleen maar mooi weer gehad...
we willen het niet weten!
Voor de brug naar Skye willen we stoppen voor een lunch, maar blijkbaar wil iedereen dat.
Wat een hectiek. Dan maar door naar de overkant.
We rijden de brug over en slaan gelijk linksaf, even weg van de hoofdroute.
We vinden er een mooie lunch-lokatie bij
de "King of Haakon". We kunnen er buiten zitten en hebben prachtig uitzicht op de brug en het water.
Wat raar dat iedereen aan de overkant zit te dringen, terwijl het hier zo mooi is en er volop
parkeergelegenheid is.
De weg naar Portree is een wat grotere weg, en voor ons gevoel drukke weg.
Wat een verschil met Applecross deze ochtend. In Portree gaan we eerst op zoek naar een B&B.
We laten de baggage er achter en gaan op pad voor een rondje in het noord-oosten.
Ook hier eenzelfde fraai uitzicht als op Applecross, maar nu richting het vaste land.
Portree is minder groot dan we hadden verwacht, maar een eetgelegenheid vinden is natuurlijk niet moeilijk.
Eerst eten in het restaurant en dan na-tafelen in de bar. In de bar wordt de sfeer opgeluisterd door
een doedelzakspeler en een trommelaar.
Portree - Fort William (13 juni)
De volgende ochtend regent het op Skye. We besluiten het andere deel van Skye niet te doen en
rechtstreeks naar Fort William te rijden.
De oorspronkelijk geplande route gaat met de veerboot naar Mallaig.
De weg van Mallaig naar Fort William doen we later in de week alsnog vanaf Fort William.
Het is een mooie route en Mallaig
is een gezellig plaatsje om rond te wandelen en even te zitten. In Mallaig staat de Jacobite trein op
stoom te komen. Dat is de trein die in de Potter-films is gebruikt. Andere bekende bezienswaardigheden
langs deze weg zijn
het Glenfinnan Monument en
het Glenfinnan viaduct (ook bekend uit de Potter-film).
Weekje Fort William (13-20 juni)
We willen in Fort William een aantal dagen een caravan huren.
Er zijn verschillende opties. Uiteindelijk kiezen we de camping aan de Glen Nevis,
omdat de wandelroutes hier voor de deur starten en op loopafstand is er een restaurant,
bar en winkel(tje). Voor ons als motorrijder allemaal erg praktisch.
We hebben geluk, er is nog wat vrij. Omdat de caravan nog schoongemaakt moet worden,
moeten we even onze tijd anders doorbrengen. Intussen is de lucht helemaal opgeklaard.
We doen een paar boodschappen en rijden naar
Neptunes Staircase.
Vanaf dit sluizen-complex hebben we mooi uitzicht op Ben Nevis,
de hoogste berg van het Verenigd Koningrijk.
Op de parkeerplaats praten we wat met een ouder echtpaar (75) die met een zelf omgebouwde bus rondtrekken.
Om vier uur kunnen we in ons tijdelijke huis. Het is een zeer ruime caravan. De bedden zijn opgemaakt.
Er hangen handdoeken. En er liggen koffie, thee, suiker, melk en koekjes klaar. Wat een service.
Schoonmaken hoeft ook niet bij vertrek (nou ja, beetje aanvegen). Kosten: 350 pond per week.
River Walk (13 juni)
Omdat het weer inmiddels volledig opgeklaard is,
willen we nu in de namiddag nog op pad voor de River Walk.
Even een snelle hap bij de frietkraam op de camping en dan op pad.
De route begint voor onze voordeur en is ongeveer 12 km. Voor ons doen is dat een lange wandeling,
dus gelijk een mooie test. Het pad langs de rivier is vrij hobbelig. Soms een beetje nat.
Hoewel dit een bekende wandelroute is, komen we amper iemand tegen. Op een veld met
keien zien we iemand oefenen met een trial-machine. Wat een luxe als dit je achtertuin is.
Na ongeveer vijf kilometer moeten we een stukje van de rivier af en wordt het even zoeken.
We hebben van het internet de gps-route en een beschrijving geplukt.
Met dat erbij lukt het. Als we bijna op het verste punt van de route zijn,
wordt ons pad versperd door een kudde schotse hooglanders. Ze steken net de rivier over naar onze kant.
Er zijn kalveren bij, en stieren, dus wachten we maar even rustig af tot we kunnen passeren zonder
de kudde teveel te storen.
Bij de Lower Falls komen we op de verharde weg en gaan we terug richting camping.
Na een paar honderd meter lopen we een bosweg in dat we tot de camping volgen.
Een ree kruist ons pad. Deze wandeling kan al niet meer stuk.
De volgende dag hebben we geen spierpijn. Dat is goed.
Voor meer info over deze wandeling:
River Walk
Toerrit Oost (14 juni)
We gaan een rondje rijden in oostelijke richting. Een rondje van hieruit betekent gelijk minimaal 300 km.
Dat moet met gemak kunnen, want het zijn veel hoofdwegen volgens de kaart.
We beginnen met Glen Coe. Een heel weidse vallei met doorgaande wegen.
Vanaf Killin gaat het over mooie rij-wegen naar Kenmore en Tummel Bridge.
We gaan niet tot Pitlochry, maar nemen iets naar het westen de B847.
Een kleine weggetje met mooie vergezichten. Aan het eind staan we verbaasd te kijken
waar we zijn en wat we nu moeten. We zijn rechtstreeks op de A9 naar Inverness uitgekomen.
We moeten linksaf de snelweg op... niks invoegstrook. En als je toevallig rechtsaf moet, dan moet
je eerst oversteken (!) naar het middenstuk waar ter plekke de middenbermbeveiliging ontbreekt,
en dan rechtsaf. Enkele dagen later zien we bij toeval een nieuws-item op de TV waarin wordt gemeld
dat de A9 de dodenweg van Schotland is...
Nevis Range kabelbaan en downhill track (14 juni)
Na de toertocht gaan we kijken bij de kabelbaan bij Spean bridge.
We hebben vandaag best wel de nodige buien gehad,
maar hier is het weer mooi zonnig. Het lijkt wel of er rond de Ben Nevis een microklimaat
heerst.
De kabelbaan gaat niet naar Ben Nevis, maar wel naar een paar mooie uitzichtspunten op ruim 600 meter.
En... naar het begin van een downhill-track voor fietsers. Spectaculair om te zien.
Sommigen helemaal in beschermende kledij, anderen alleen met een helm.
Mountain-biken is hier erg in. Op een ander deel van het parcours wordt toevallig
vandaag het Schotse kampioenschap verreden.
Terug op de camping zijn we getuige van een reddingsactie door een helicopter.
Het speelt zich af op de toeristische mountain-track naar Ben Nevis, maar wat er precies aan de hand is
weten we niet. De helicopter landt bij het Hostel en gaat
dan nog een keer de berg op.
Toer rondom Loch Ness (15 juni)
Het weer is nog steeds wisselvallig. Een rondje rondom Loch Ness lijkt de beste optie.
Eerst weer de grote weg naar het noorden. Bij het
Commando Memorial stoppen we voor een foto.
De volgende stops zijn bij de sluizen in
Fort August en het
Urquhart Castle. Soms is er even een bui en dan kan het ook zo weer een
tijdje droog zijn. We gaan vanaf hier naar Cannich en een stukje naar Loch Affric.
Bij Inverness gaan we terug naar het zuiden, maar nu langs de andere kant van Loch Ness.
Landschappelijk een mooiere route, vooral dat stuk waar we iets verder van het meer afgaan.
Maar op het moment dat we iets dieper de bergen in gaan, worden we ook gelijk weer op gigantische regenbuien
getrakteerd.
Wandeling Ben Nevis (16 juni)
Vandaag is het mooi weer. Voor ons DE dag. Vanuit onze caravan kijken we direct op de
touristische mountain-track naar de
top van Ben Nevis. Na dagenlang te hebben gekeken naar anderen, willen we het nu zelf proberen.
Op het internet hadden we al de nodige informatie gevonden. O.a. een gps-track en een beschrijving.
En een
leaflet met waarschuwingen en een overzicht van wat je allemaal moet meenemen.
En dat is best veel. Ten eerste moet je sowieso voldoende eten en drinken meenemen. Verder regelkleding en
warme kleding, want de temperatuurverschillen tussen het dal en de top kunnen groot zijn,
en het weer kan ook zo maar omslaan.
Simpel gezegd komt het er op neer dat we 1400 meter omhoog moeten en weer 1400 meter omlaag.
Eigenlijk is het bijna
continue traplopen. Er kan gestart worden vanaf het visitor centre of vanaf het youth hostel naast de camping.
Wij kiezen uiteraard voor de laatste. Dat betekent dat de eerste aanloop korter is, maar ook steiler.
We stappen redelijk vlot door, omdat we denken dat het hierna gemakkelijker zal worden, als we op het normale
pad uitkomen. Maar dat is een vergissing. Daar waar de paden bij elkaar komen
wordt het ook voor die mensen steil. En voor ons blijft het steil. Op de hele route is één klein stukje,
waar het
even iets vlakker is en je een beetje kunt ontspannen.
De terugweg doen we wel via het visitor centre, om onze knieën bij het
afdalen nog een beetje te sparen. Als we terug zijn op de camping hebben we 18 kilometer gewandeld. Een
nieuw record voor ons. En wat voor kilometers!
Na deze mooie dag volgen twee dagen met stromende regen. Maar dat is helemaal niet erg,
want ik heb spierpijn.....HEEL VEEL spierpijn in meerdere spiergroepen.
Kortom, het is de hoogste tijd voor lezen, ansichtkaarten schrijven, puzzelen, tv kijken etc.
Onze camping ligt in het doodlopende dal Glen Nevis. Een mooi motorweggetje.
Na de Lower Falls wordt de weg echt smal, zie filmpje
Fort William - Killin (20 juni)
Vanuit Fort William gaan we naar Killin, waar een collega van Gerard dit voorjaar het
Breadalbane House Bed and Breakfast heeft
overgenomen.
Op weg er naar toe weer de nodige "showers" afgewisseld met "sunny spells".
Killin is een erg leuk stadje. Het is o.a.
beroemd om zijn watervallen.
We krijgen een rondleiding door het hele huis en uitleg over het reilen en zeilen van een Bed and Breakfast.
Heel interessant om de andere kant eens te horen en te zien. We maken een flinke wandeling en gaan daarna in
de oude herberg bij de watervallen eten. De avond sluiten we daar af met muziek van een paar lokale muzikanten.
Killin - Newcastle (21/22 juni)
De terugroute gaat via de mooie Trossachs. We volgen er een prachtige toerische route, waarvan we de
naam even kwijt zijn. Het brengt ons op de mooiste plekjes.
Via een single track gaan we naar het
Wallace Monument in Sterling.
Het monument is vooral bekend om zijn
panoramische uitzichten. Maar omdat we onderweg al mooie vergezichten hadden, volstaan we met een foto
van het Wallace monument aan de buitenkant.
Daarna even wat meer doorgaande wegen, naar het
Fallkirk Wheel,
een nogal bijzondere scheepslift.
Voordat we met de boot terug gaan overnachten we nog een keer in Tweede Valley. We merken dat we een beetje klaar
zijn met de route (gisteravond was een mooie afsluiting)
en we hebben niet veel zin om hier lang te zoeken naar een geschikte Bed and Breakfast.
We nemen een
kamer in het eerste beste hotel. De volgende dag rijden we een deel parallel aan
Hadrian's Wall.
We sluiten onze vakantie
geheel in stijl af met cream-tea in een tearoom bij een
kleine bierbrouwerij, ergens in the middle of
nowhere, een paar kilometer buiten Newcastle.
Onze camping ligt in het doodlopende dal Glen Nevis. Een mooi motorweggetje. 
