Noorwegen 2007 (Fjorden en bergen)
Twaalf jaar geleden waren we voor het laatst in Noorwegen.
Al jaren riepen we dat we weer eens die kant op
moesten, maar steeds weer won het zonnige zuiden. Dit jaar is het dan zover, we gaan naar het noorden!
In 1995 hadden we prachtig weer in zuid-noorwegen,
maar ronduit slecht weer in het fjordengebied en de bergen (watervallen horen, maar niet kunnen zien
vanwege de mist). Daarom willen we nu
specifiek naar dat gebied terug, voor een soort herkansing.
In de winter heb ik al uitgezocht wat we globaal willen. Op de kaart heb ik de wegen gemarkeerd
die we willen rijden en
de uitzichtspunten en bezienswaardigheden die ons interessant lijken.
In onze herinnering was dit gebied nat en koud, dus gaan we voor de bekende "hytter". We hebben geen idee of
het gemakkelijk zal zijn deze op de bonnefooi te doen in het hoogseizoen, daarom nemen we voor de zekerheid onze kleine koepeltent mee.
Heen- en terugreis
Omdat onze nieuwe keuken kort voor de vakantie wordt geleverd, wachten we met het bespreken van de boot tot een week voor vertrek.
Op het internet vergelijken we de verschillende overtochten en zetten die af tegen onze reisplannen.
Kiel-Oslo (Color Line) is ideaal voor onze plannen. Op dinsdagochtend naar Kiel rijden en de volgende ochtend al in de bergen rijden.
En omdat we mazzel hebben dat er nog 1 "super-spar-pakket" vrij is op de dagen dat wij willen, boeken
we gelijk dit retour-pakket. Het "nadeel" van dit pakket is dat je niks meer kunt wijzigen en bij annulering geen cent terug krijgt,
maar op deze korte termijn is dat allemaal geen issue.
Boeken doen we telefonisch bij het kantoor in Kiel, omdat je via het internet geen boeking kunt doen voor 2 voertuigen samen.
Boeken:
- Een duitse motor-reisgids
http://www.traumstrassen-tourguide.de
Best een leuk boekje. Het beschrijft tien ritten in zuid-noorwegen.
Vijf ervan overlappen met de routes die wij deze vakantie willen doen.
- En een reisgidsje van de ANWB met wandel-suggesties voor halve en hele dagen. Wij zijn geen fanatieke wandelaars, maar Noorwegen is
natuurlijk wel het
wandelgebied bij uitstek. In 1995 hebben we de Preikestolen en de Gaustahytta gedaan. De uitzichten waren overweldigend.
Dinsdag 10 juli 2007 (400 km)
Om 07.00 uur vertrekken we richting Kiel. Ruim op tijd
zijn we bij de boot. Bij het inchecken ontmoeten we Zoef-zoef en egaa.
Zij doen een zelf samengestelde hotel-rondreis. Verder is er nog een nederlands stel. Zij hebben bij de OAD een
(auto)-hutten-rondreis geboekt. Zo zie je maar weer, mogelijkheden te over.
Eenmaal op de boot moeten we de motoren zelf vastbinden. Dat is voor ons totaal nieuw. We zijn wel vaker met een veerboot geweest,
en de laatste jaren regelmatig met de auto-slaaptrein, maar nooit mochten we zelf de motor vast zetten. Hier moet het. Er liggen
touwen waarmee we dat moeten doen. Toevallig hebben we nog een paar reserve-spanbanden bij ons en gebruiken die ook maar.
Als we uitvaren blijft een grote boot van de Küstenwache en 4 kleine boten ons op enige afstand "volgen". In de
kleine boten zitten commando-achtige types. We maken er nog wat grappen over, totdat even later
links en rechts een kleine boot langszij komen. De anderen blijven op
afstand volgen.
Onze veerboot wordt ge-enterd. Het blijkt een oefening te zijn van de duitse politie. Met haken bevestigen ze een touwladder
en klimmen omhoog op de veerboot. Dan langs een touw abseilend terug, om vervolgens weer supersnel te verdwijnen.
De andere twee kleine boten komen nu
voor dezelfde oefening. Dit wisselt nog een paar keer. Naarmate we verder op zee komen, wordt het steeds moeilijker voor de mannen.
Toch een leuk stukje entertainment voor ons passagiers.
Ondertussen vinden we het allemaal maar super-de-luxe op de boot, ook al zitten we op de oude boot van Color Line. De laatste jaren heb we regelmatig
gebruik gemaakt van de
auto-slaaptrein, maar de trein is toch behoorlijk primitief vergeleken met dit.
Woensdag 11 juli 2007 (331 km)
Uitgerust komen we om 10.00 uur aan in Oslo. Via de E16 laten we Oslo snel achter ons ... in regenkleding ... helaas ... . Het gemiezer
gaat al snel over in echte regen. Als we het Hemsedal inrijden wordt het droog. In het Hemsedal pauzeren we bij een kiosk. We nemen koffie met
wafels. Deze wafels worden koud geserveerd met jam en/of slagroom. Ze smaken een beetje als pannekoek. Daarna rijden we verder en
komen al snel boven de boomgrens. Onze eerste "fjellet". Veel steen met mos en lage struikjes.
Na het Hemsedal komen we weer op de E16 en gelijk is het ook weer drukker. Toch is het geen grote brede weg.
Bij Borgund nemen we de nieuwe tunnels. Als we de tunnels uitkomen regent het weer. Dit soort
weersveranderingen zullen we de komende weken nog veel meer meemaken.
Met een veerboot moeten we over
het Sognefjord naar Mannheller. Op de boot raken we aan de praat met 4 zweedse motorrijders. Wat ons al snel opvalt is dat bijna
alle Noorse en Zweedse
motorrijders (en fietsers) met knalgele hesjes rijden.
Ons einddoel voor vandaag is camping Stedje in Sogndal. We willen hier 5 nachten blijven. Dat is veel, maar we denken ons hier
prima te kunnen vermaken. Vanuit Sognedal kun je namelijk diverse kanten op.
Het centrum is 10 minuten lopen. Een supermarkt en tankstation zitten naast de camping. De supermarkt
is door de week tot 22.00 uur open. Dat is best handig, dan hoeven we tijdens ritjes niet na te denken over
boodschappen doen, dat kan allemaal 's avonds na terugkomst.
In de hut staan 4 stapelbedden. Verder een elektrische kookplaat, koelkast, tafel, stoelen en verwarming. Tot zover allemaal
heel standaard. Extra is het stromend water (warm en koud). Voor douche en wc zijn we aangewezen op de
centrale campingvoorzieningen.
Donderdag 12 juli 2007 (240 km)
**kaartje**
Onze eerste toertocht vanuit Sogndal. We gaan richting zuid-west. Eerst langs het Sognefjord naar Hella.
Daar nemen we de boot naar Vangness.
Dan de 13 op. De staafkerk bij Hopperstad laten we links liggen, er komen er nog wel meer. Al snel zitten we boven
de boomgrens en rijden over het Vik-fjellet. We kunnen ons niet herinneren
deze weg eerder gereden te hebben. Ondanks het miezerige weer is het een schitterende omgeving. Op het hoogste punt
komen we zelfs even boven de wolken uit en is het droog. We stoppen hier voor foto's en lunch. Een paar schapen "bedelen" om
voer. Het is hier 8 graden, maar toch valt de kou mee.
Na het Vikfjellet weer een stukje E16. Het begint ook weer te miezeren. We gaan linksaf naar hotel Stalheim en omdat ik
dringend moet plassen en het nog steeds miezert doen we een koffiestop bij het hotel.
Vanaf het terras van het hotel heb je een schitterend uitzicht op het Naeroyfjord.
Het hotel wordt veel bezocht door touringcars. Het hotel zit op slechts 300 meter hoogte, maar toch is de weg aan de andere kant
berucht om zijn haarspeldbochten en 18% steiging (de Stalheimskleiva). De weg is zo smal dat je als motorrijder niet blij bent als je daar
een van de bussen tegenkomt. Ik vraag me af hoe dat gaat als 2 bussen elkaar tegenkomen. Of hebben ze stiekem onderling afgesproken
langs welke kant ze omhoog en omlaag gaan? Hoe dan ook, de uitzichten vanaf de Stahlheimskleiva zijn de moeite waard.
Bij Gudvangen rijden we het doodlopende weggetje in, links van het Naeroyfjord. Gewoon een leuk smal weggetje. Op het eind
hangt een handgeschreven bord: "the end of the road". Zouden de bewoners het gevraag ernaar zat zijn? Even een pauze aan het water en
dan weer terug.
We komen langs Flam, bekend van de Flamsbana. Deze treinrit zat in onze planning, maar
we hebben vandaag zoveel gestopt voor fraaie uitzichten dat het al laat in de
middag is en we "moeten" nog een hoogvlakte over. We rijden door naar Aurland. De nieuwe, ruim 24 kilometer lange
tunnel laten we voor wat het is. We gaan over de oude weg (de Aurlandvagen). In 1995 hadden we hier zelfs sneeuwbuien. Nu miezert het. Hoewel het boven slechts 5 graden is,
heb ik het lang niet zo koud als in 1995.
Op de rotonde in Laerdal neemt een bus nog snel even voorrang op ons. Tsjonge, die heeft haast. Met 105 km/uur rijdt de bus
door de tunnel. Wij er achteraan. De veerboot achter de tunnel staat te wachten op de bus (zelfde maatschappij).
Ook wij mogen nog mee :) Achter ons gaat de klep omhoog.
Vrijdag 13 juli 2007 (280 km)
**kaartje**
Als we wakker worden miezert het buiten. We hebben geen haast. Tegen half twaalf is het een beetje droog en gaan we op pad.
Gisteren reden we langs het Sognefjord naar het zuiden, nu rijden we langs het Sognefjord naar het noorden (het Sognefjord is het langste fjord
van Noorwegen). Niet dat het gisteren niet mooi was, maar deze kant is nog mooier. Al snel volgt een eerste foto-stop.
Bij Turtagro nemen we de tolweg naar Ovre Ardal:
http://www.tindevegen.no . In 1995 was
deze weg nog onverhard. Nu strak nieuw asfalt. Wel smal. We zitten weer op een hoogvlakte, dus kou en miezer is ons deel. De regenkleding gaat
weer aan. Het tolhuisje staat boven op de pas... wat een baan. Er staan veel hoogspanningsmasten. Zou daarom deze weg verhard zijn? Het laatste deel voor Ovre Ardal
is nog oud. Beneden kan de regenkleding weer uit. Vanaf Ardal weer een mooie rijweg met fraaie uitzichten. Bij een kudde geiten
stop ik even voor een foto. We rijden langs het meer Tyin en besluiten een "abstecher" te doen langs de rechterkant van het meer. Onverhard weliswaar,
maar uitstekend te rijden. Daarna weer de E16.
Eergisteren waren we hier ook. Toen namen we bij Borgund de nieuwe tunnels. Nu nemen we de oude (historische) route. Vele malen mooier.
Bovendien willen we de
Stavkirke in Borgund bezoeken. De drukte daar verrast ons even. In 1995 hebben we de kerk in Heddal (de grootste) bezocht. Daar was
verder niemand, je hoefde er niet te betalen en kon zomaar naar binnen. De kerk in Borgund ligt perfect op de route van de touringscars, dus is het druk en moet er
betaald worden. Omdat het
de meest authentieke stavkirke is, willen we toch even naar binnen. Dus tickets kopen.
Daarna verder over de historische route die mooi langs een rivier loopt.
Zaterdag 14 juli 2007 (230 km)
**kaartje**
Vandaag geen echt rondje. En een beetje overlap met gisteren, maar dat is niet erg,
zeker niet als dat andersom loopt. Eerst gaan we naar Urnes om daar de oudste Stavkirke
te bezoeken. Met een pontje moeten we het Sognefjord oversteken om in Urnes te komen. We
mikken op de overtocht van 11.00 uur. Ruim op tijd zijn we er. De zon komt door en we nestelen ons op een bankje.
Er staat een heel mooi oud hotel (Walaker)... thuis nog eens opzoeken op het net. Eenmaal aan de overkant moeten de
voertuigen geparkeerd worden. Het laatste deel naar de kerk moeten we lopen. Hmmm, dat vertelde ons reisgidje niet.
Ook hier moeten tickets gekocht worden. In de kerk vertelt een meisje in het Engels allerlei wetenswaardigheden.
In tegenstelling tot Borgund zijn door de eeuwen heen in deze kerk veel elementen toegevoegd.
Naast de kerk
zit een koffie-gelegenheid. Ze verkopen ook frambozen van eigen grond...met slagroom...heerlijk.
Langs de rechterkant van het fjord rijden we verder omhoog en komen uiteindelijk weer op de 55.
Bij Turtagro
gaan we vandaag rechtdoor. Iets verderop stoppen we bij een uitzichtspunt. Vanaf hier kunnen
we de Tindevegen van gisteren heel mooi zien liggen. De zon komt er een beetje door. Dat kleurt alles nog mooier.
Bij de Sognefellshytta stoppen we voor koffie.
Gerard heeft het inmiddels koud. Tijd voor een extra trui.
In 1995 waren we hier ook. Toen lag er meer sneeuw.
Terugkijkend hebben we 4 juli 1995 een zeer heftige rit gereden. We begonnen toen met sneeuwbuien op de Aurlandvegen,
daarna de (slecht) onverharde Tindevegen en de koude Jotunheimen.
Onder de koffie discussieren we of we door zullen rijden naar de Juvashytta, het hoogst
aanrijbare punt van Noorwegen. Als we naar buiten kijken is de vraag snel beantwoord. De lucht richting Sogndal wordt donker.
We gaan terug. De eerste druppels vallen al snel en beneden bij het fjord begint het echt te gieten.
Wat doen we? Wel of niet nog even naar de Nigardsbreen? We maken onszelf wijs dat het in de verte lichter wordt en rijden
het Jostedal in. Het blijft maar regenen. Jammer, want het is een mooi dal. Bij de gletscher ontmoeten we het nederlandse
stel van de veerboot. Ze zijn net terug van een guided tour over de gletscher. Doorweekt komen we terug op de camping.
Dan is een huisje met verwarming toch wel erg fijn. Het is weekend, dus gaan we vandaag maar eens uit eten. In Noorwegen kom je
dan al snel uit bij de Pizzeria.
Zondag 15 juli 2007 (95 km)
Onze laatste dag in Sogndal. We gaan een wandelroute doen. Omdat Gerard last heeft van zijn enkelbanden kiezen we
voor een lichte route. We hebben wat moeite het startpunt te vinden : "E16 van Laerdal naar Oslo en dan 1 km na de brug..."
Ja, maar welke brug?...Uiteindelijk blijkt dat we verder richting Borgund moeten. Direct voor de Seltatunnel
links richting de historische weg en gelijk rechts parkeren....Huh? Hier reden we eergisteren ook. Een heel
ritueel volgt. De motorkleding moet in de koffers, wandelkleding aan, rugzak inpakken etc. Het is een wandelroute
van 8 km over de oude paden van de postkoetsen. Met enig ontzag lezen we onderweg de informatie-bordjes.
Dat ging vroeger toch allemaal heel anders en veel moeizamer dan vandaag de dag.
Maandag 16 juli 2007 (343 km)
**kaartje**
Met een beetje weemoed verlaten we ons huisje. Tegen 10 uur is alles opgepakt, het huisje schoongemaakt en kunnen we op pad. Over vandaag kunnen we kort zijn. Het is een fantastische rij-route. Ook omdat het weer vandaag meewerkt! Met een beetje zon erbij
is alles nog veel mooier : Hella - Dragsvik - langs Fjaerlandsfjord en dan omhoog (boven even stoppen voor uitzicht)
- Gaularfjellet - Moskog - Stryn. Dan twijfelen we even of we de omweg over de deels onverharde 258 zullen doen. De 258 hebben we
eerder gedaan en Dalsnibba niet, en we willen perse vandaag nog naar Dalsnibba nu het weer goed is. Dan maar geen 258. Er volgen
een paar tunnels. Volgens ons boekje kunnen we de eerste omzeilen, de daarop volgende twee niet. Al snel volgt de afslag
naar Dalsnibba. Bij het tolhuisje staat een Italiaanse motorrijder te twijfelen. Hij ziet ons en gaat ook :)
De weg naar boven is onverhard. Een Deense bus gaat zo langzaam dat we maar inhalen. Boven is het uiteraard druk. Het uitzicht
is mooier dan we verwacht hadden.
Iets verder naar beneden is er nog een heel bekend uitzichtpunt. Inmiddels is een cruiseschip het fjord binnen gevaren. De mensen
worden met bootjes naar wal gebracht en gaan per touringcar naar Dalsnibba of de Trollstigen. De Trollstigen willen we vandaag niet meer doen. De
camping in Eidsdal ligt prachtig aan het fjord, maar alle hutjes zijn al bezet. We rijden iets terug. Buiten het dorp
zit nog een kleine camping. Ze vragen een hoge prijs voor de oude hutten (achteraf
de duurste en de slechtste hut van onze vakantie), maar we willen niet langer zoeken in dit super-toeristische gebied. 's Avonds
om 22.00 uur rijden nog auto's af en aan op zoek naar een hut.
Dinsdag 17 juli 2007 (110 km)
We worden 's ochtends wakker van de bellen van schapen die langs onze hut lopen. In Eidsdal is het zo druk dat we niet direct
mee kunnen met de veerboot. We moeten wachten op de volgende. Ondertussen begint het weer zachtjes te druppelen. We realiseren
ons dat we gisteren mazzel hebben gehad met het weer, vooral bij Dalsnibba. Op de Trollstigen stoppen we voor het bekende
uitzicht. Vroeger stond hier maar 1 souvenirswinkeltje. Nu wel een stuk of tien en er wordt nog bijgebouwd. Op weg naar beneden
komen we terecht in een file achter een bus die grote problemen heeft. In elke haarspeldbocht moet hij steken.
Eén bocht geeft zoveel
problemen dat hij de voorkant maar tegen het muurtje zet.
Vanaf Andalsness rijden we naar Mardalen (Voll). Daar ligt een mooie camping aan het fjord.
Het is nog heel vroeg in de middag en we verwachten probleemloos een hut te kunnen krijgen. Helaas pindakaas. Het meisje
laat ons de lijst zien. Voor vannacht is alles al besproken. We beginnen het een beetje te snappen. Menig Noor reserveert
gewoon
vooraf, vooral op de campings die in de noorse campinggids staan. Ze weet voor ons een alternatief. Bij boerderij
Baardsgarden in Innfjord verhuren ze mooie hutten. Ze heeft gelijk.
Het zijn hele mooie knusse hutten en compleet ingericht. Omdat het geen camping is en er dus geen centrale sanitaire voorzieningen zijn,
heeft elke hut eigen douche en wc. We kunnen slechts 2 nachten blijven, daarna is al weer gereserveerd. Of we moeten de grote 6 persoons
hut nemen, maar dat vinden we toch wat overdreven. Boodschappen doen we in Andalsness.
Woensdag 18 juli 2007 (277 km)
De hele nacht bleef het regenen. Om 11.00 uur is het droog, maar alles hangt in de mist. We gaan vandaag naar Alesund en
hopen dat het aan de kust een beetje opentrekt. Het eerste deel langs het fjord is wel leuk, maar het tweede deel is een beetje
saai (we raken verwend). Terug doen we straks deels langs de kust. We willen naar het bekende uitzichtpunt. Elders in Europa
zou het met grote borden aangegeven zijn, hier niet. Op de Borgundveien wijzen kleine bordjes naar "Aksla" en
"Fjellstua". Dat
moet het zijn. Je kunt trouwens ook lopend vanuit de stad naar dit punt (418 treden). Het uitzicht is inderdaad erg mooi.
Begin vorige eeuw is een groot deel van de stad afgebrand. Het is daarna herbouwd in Jugendstil. We zien
verschillende eilanden rondom de stad. De grotere zijn onderling verbonden met tunnels.
Donderdag 19 juli 2007 (277 km)
Vandaag gaan we weer verder. We gaan naar de Mardalfossen, de hoogste waterval. De route langs het Eikevatn is mooi.
De Mardalfossen zien we aan de overkant liggen. Bij de stue stoppen we voor koffie en pannenkoek.
We hadden hier willen overnachten en een wandeling naar de waterval willen doen, maar door het sombere weer trekt het ons niet.
We besluiten door te gaan naar Oppdal. De snelste manier om hier weg te komen is over de deels onverharde Ausjejoen(?)vegen
en Little Dalen. Maar het is nat en mistig in de bergen, dus gaan we op safe en rijden om over het asfalt. Eerst weer een stuk verder omhoog langs de kust. Urenlang blijft
het regenen. De regen wordt pas minder als we weg 70 opdraaien en landinwaarts rijden. Het is bepaald niet warm vandaag. We rijden
constant op hoogte en door de nattigheid voelt het kouder aan. Buiten Oppdal melden we ons bij camping Granmo op. Hij heeft nog een kleine hut...
"very cosy and popular"... ik bereid me al op het ergste voor, maar de kleine hut is inderdaad "cosy" (het heeft zowaar een 2-persoonsbed).
Vrijdag 20 juli 2007 (325 km)
Via de E6 rijden we naar Dombas. Voor Noorse begrippen een drukke doorgaande weg, maar wel door het prachtige natuurgebied Dovrefjell.
In Dombas komen verschillende wegen bij elkaar. Er zitten tankstations, winkels, restaurants etc. Zowel wij als onze
motoren zijn toe aan sap.
Bij Otta gaan we de 15 op. Schitterende weg door een prachtig dal. Daarna linksaf de 51 naar
Randsverk. Hier hebben we een hut gereserveerd op de camping (eergisteren gebeld). Normaal in deze omgeving niet echt nodig,
maar nu wel, omdat er dit weekend een muziekconcours is in Vagamo. Snel dumpen we de bagage in de hut. Even wat eten en drinken
en dan gaan gelijk weer op pad. Het is prachtig weer. Hiervan moeten we gebruik maken. We gaan vandaag nog naar de Juvashytta.
De lucht is heel helder met mooie wolken. Eerst over de 51 en de 55. Echt
schitterend vandaag. Dan linksaf naar de Juvashytta. Volgens de reisgids het hoogste aanrijbare punt in Noorwegen (1841m). Slechts enkele kilometers zijn
onverhard.
Bij de slagboom moet tol betaald worden met creditcard, maar dat lukt niet. Dan maar dezelfde truuc als de noor voor ons.
Als de slagboom open gaat voor mensen die weer naar beneden gaan, glippen wij er snel door. De Juvashytta zelf is vooral bekend als
startpunt voor wandelingen (met gids) naar de Galdhopiggen, de hoogste berg van Noorwegen. Het is inderdaad heel druk. Voornamelijk Noren.
De uitzichten onderweg zijn geweldig. We zien zelfs een koppel rendieren.
Zaterdag 21 juli 2007 (207 km)
**kaartje**
Nog steeds prachtig weer. Terwijl we net op de veranda zijn gaan zitten om te ontbijten begint de buurvrouw op de accordeon te
spelen. Een buurman haakt aan. Tien minuten later komt iemand van de andere kant van de camping met een gitaar.
Nog een kwartiertje later informeert een meisje met viool of ze ook mee mag doen. Uiteindelijk zijn ze met 5 personen.
We verbazen ons over zoveel muzikaliteit bij de campingsgasten. Dat blijkt te maken te hebben met een muziekconcours in Vagamo.
Kinderen die komen kijken worden uitgenodigd mee te doen. Het
is geweldig. De toertocht van vandaag kan nog wel even wachten.
Om 12.00 uur stoppen ze, omdat het tijd is om te lunchen. Wij gaan naar de
Jotunheimveien. Een onverharde weg van ongeveer 50km.
Op ons rondje is pas na 140 km een tankgelegenheid, dus moeten we eerst naar Beitostolen voor benzine.
De omgeving is erg mooi. Op de Jotunheimen zien we een staaltje jong ondernemerschap.
Een meisje staat te zwaaien met koffie en fris. Tsja, dan moeten we wel even stoppen.
De asfaltweg bij Skaabu is hobbeliger dan de gravelweg. De onverharde Peer Gynt Veien begint hier ook, maar
we vinden het mooi voor vandaag. We hebben een prachtige dag gehad en gaan terug naar de camping.
Zondag 22 juli 2007 (151 km)
Eigenlijk hadden we een dag-wandeling in de bergen willen doen in deze omgeving, maar de enkel van Gerard is
onvoldoende hersteld voor een bergwandeling. En je kunt hier niet halverwege stoppen en een taxi bellen.
Vandaag doen we een tour over de
onverharde Sladalsvegen. Hier moet je nog tol betalen op de ouderwetse manier: envelop pakken, kenteken erop schrijven,
geld erin en het geheel droppen in de brievenbus.
Maandag/woensdag (300 km)
Op maandag regen, regen en nog eens regen. Geen Peer Gynt Veien vandaag. 's Middags proberen we de wandeling door de bossen naar het meer een paar kilometer
verderop, maar in no-time giet het weer en zijn we flink nat. Dat wordt niks. We gaan terug. Dan maar een beetje lezen en puzzelen.
Dinsdags gaan we weer richting Oslo, want morgen moeten we om 12.00 uur bij de boot zijn. Honefoss lijkt ons een leuke plaats om te
overnachten. Volgens de kaart is er een camping, maar niet in het echt. Bij het VVV-kantoor zien we een folder van het
zomerhotel aan de Ringerike Folkehogskole. Ziet er leuk
uit. We vinden het al snel. Dan pas snappen we wat het is. Het is een school waar studenten intern verblijven. 's Zomers
staat het 2 maanden leeg en worden de kamers verhuurd. Het ziet er netjes uit. Douches en wc's zijn op de gang.
Er is een living-room met veel engelse boeken. En beneden is de eetzaal, waar normaal de studenten eten, maar
nu het ontbijt-buffet op ons wacht. Toch wel bijzonder dit.
Vanaf Honefoss is het niet ver naar Oslo. En omdat we de afgelopen nacht in een hotel zaten zijn we 's ochtends snel klaar.
Kortom, we zijn ruim op tijd bij de boot. Snel alles in de hut, douchen en dan naar buiten en genieten van het uitzicht
terwijl we het Oslo-fjord uitvaren. Op de boot ontmoeten we Zoef-zoef en Erna ook weer. Tijdens het diner op de boot
is er volop tijd om bij te kletsen over de vakantie in Noorwegen.
Tot slot:
Ondanks de vele miezer en regen (meer dan de laatste 10 vakanties bij elkaar) hebben we ons uitstekend vermaakt.
De hytter waren voor ons het perfecte alternatief voor de tent: alle vrijheid en toch lekker droog en warm.
Tijdens het rijden was het soms slechts 5 graden, maar toch heb ik het niet zo koud gehad als 12 jaar geleden. Waarschijnlijk was het
weer nu minder slecht en de kleding van nu is beter. Bijna alle dagen heb ik gereden met underwear.
Schapen, geiten en koeien....overal lopen ze vrij rond en elke dag hadden we ermee te maken. Zelfs op de E6, de doorgaande weg naar de Noordkaap.
Notabene op die weg moesten we een noodstop maken voor een schaap dat het gras aan de overkant lekkerder vond.